Zullen de overblijfselen van de ster in botsing komen met het zonnestelsel?

Dankzij de Gaia-missie van het European Space Agency zijn de posities en snelheden van veel sterren in de Melkweg nu beter bekend. Hierdoor kunnen we galactische archeologie doen en teruggaan in de tijd om interacties en zelfs fusies tussen onze Melkweg en andere sterrenstelsels te bepalen.

Opmerkelijk genoeg leidt dit ook tot een betere voorspelling van de toekomst. Het is zeker dat de afstanden tussen sterren in de Melkweg gemiddeld enkele lichtjaren bedragen, en het is al lang bekend dat we het stellaire gas van de Melkweg feitelijk als vrij van botsingen kunnen beschouwen, waardoor we interstellaire communicatie kunnen maken. De theorie van dit gas en de plasmatheorie. Technisch gezien gebruiken we de botsingsvrije versie van de fundamentele vergelijking van de kinetische theorie van gassen, de Boltzmann-formule, die de Vlasov-vergelijking wordt voor een botsingsvrij plasma.

Dit betekent niet dat sterren niet gevaarlijk dicht bij het zonnestelsel kunnen passeren. We hebben al goede redenen om te geloven in het bestaan ​​van de beroemde Oortwolk, een enorm reservoir van kometen met baanperioden van meer dan 200 jaar rond de zon die een bolvormige korst vormen die naar schatting tussen de 2.000 en 100.000 astronomische eenheden (AU) dik is. – de AU is de geschatte afstand tussen de aarde en de zon.

De banen van deze kometen worden gemakkelijk verstoord door de zwaartekracht als een ster minder dan drie lichtjaar van de zon verwijderd is. Deze kleine hemellichamen kunnen als reactie daarop richting het binnenste zonnestelsel worden geslingerd, wat mogelijk uitstervingen op aarde kan veroorzaken die vergelijkbaar zijn met die van de zon. zijn gebeurd. Van de KT-crisis die de verdwijning van niet-aviaire dinosauriërs en ammonieten zag.

Een botsing met de Oortwolk op een afstand van 0,49 lichtjaar van de zon?

Maar in 2022 publiceerde de Russische astronoom Vadim Popilev van het beroemde Pulkovo Astronomical Observatory, het belangrijkste astronomische observatorium van de Russische Academie van Wetenschappen, 19 kilometer ten zuiden van Sint-Petersburg, samen met zijn collega Anisa Pezhkova een artikel waarin hij nauwkeurig verklaarde dat volgens volgens de laatste metingen van… Gaia, witte dwerg WD 0810-353 was op weg naar de zon.

WD 0810-353 wordt waargenomen in de richting van het sterrenbeeld La Poupe op het zuidelijk halfrond. Hij bevindt zich op 36 lichtjaar afstand van het zonnestelsel, maar volgens berekeningen van astronomen zal hij zich over 29.000 jaar op een afstand van ongeveer 0,49 lichtjaar, oftewel 31.000 astronomische eenheden, van de zon bevinden. Het is duidelijk dat voor een ster met een massa die vergelijkbaar is met die van ons en een diameter die gelijk is aan die van de aarde, het effect op de Oortwolk helemaal niet verwaarloosbaar zou zijn.

Gelukkig ja, het werd een paar maanden geleden beantwoord in een artikel gepubliceerd in Astrofysisch tijdschriftmaar is gratis toegankelijk op arXiv, John Landstreet, astronoom bijArmagh Observatorium en Planetarium In Groot-Brittannië, met collega’s Eva Villaver, astrofysicus bij het Astrobiology Centre in Spanje, en Stefano Pagnolo, ook astronoom bij het Astrobiology Centre in Spanje. Armagh. De drie onderzoekers bekeken opnieuw het spectrum van de witte dwerg, aanvankelijk gemeten met Gaia en waarvan de blauwe verschuiving een snelle beweging naar de zon aangeeft.

Hiervoor hebben astronomen metingen gedaan met het instrument Focal reducer en spectrometer met lage dispersie 2 (FORS2), geïnstalleerd op de ESO VLT bij het Paranal Observatorium in de Atacama-woestijn in Chili. Ze toonden, zoals verwacht bij witte dwergen, de aanwezigheid aan van een intens magnetisch veld waarvan het effect op het spectrum van de ster niet in aanmerking werd genomen.

Schattingen van de snelheid en het traject van WD 0810-353 zijn zo volledig gewijzigd dat de vrees voor een botsing met de Oortwolk kan worden uitgesloten.