“Het WK 2022 in Qatar is een soort sport, veel geld en massale mensenrechtenschendingen.”

platform. Van Balls of Shame uit 1998, gemaakt in Pakistan door onderbetaalde en mishandelde kinderen, tot Ruslands 2018, voorvechters van onderdrukking, de recente geschiedenis van de FIFA World Cup wordt gekenmerkt door schandaal. Een beetje sport, veel geld en spot, en grove schendingen van de mensenrechten: dit zou de samenvatting kunnen zijn van deze beproeving, die ondanks alles nog steeds jong en oud inspireert. Maar deze keer, met Qatar, is de FIFA te ver gegaan in deze logica van compromissen. Het Petromonial-regime heeft duizenden arbeiders zien sterven op zijn locaties voor het WK, zonder deze “arbeidsongevallen” te onderzoeken, en natuurlijk hun verantwoordelijkheid niet te erkennen. Vandaag de dag handhaaft Qatar nog steeds werknemers, zowel mannen als vrouwen, in semi-slavenomstandigheden.

in beslag genomen documenten

Net als in andere landen in de regio hebben deze mensen hun land al met miljoenen verlaten (voornamelijk uit Zuidoost-Azië of Afrika) om aan de armoede te ontsnappen en werk te vinden in de Golf, vooral in Qatar. Voordat de internationale gemeenschap, vanwege het WK, licht wierp op dit kleine, rijke en invloedrijke land, hadden deze mannen en vrouwen – ingehuurd op bouwplaatsen of in andere sectoren (diensten, schoonmaak, enz.) – hun eigen kenmerken. Administratieve documenten werden systematisch in beslag genomen en ik moest werken in moeilijke omstandigheden en met extreem lage lonen – toen ze ze kregen!

Het is een vorm van dwangarbeid, achter de schermen van een van ’s werelds populairste sportevenementen. Onder druk van de internationale gemeenschap stemde Qatar ermee in zijn wetgeving te wijzigen. De sponsorwet – het pre-employment sponsorship-systeem – is het laatst gewijzigd, maar aan de zijlijn, om, althans in theorie, een betere bescherming te bieden aan immigranten die onder dit systeem werken. Een cosmetische ontwikkeling weliswaar, maar vakkundig gedaan door een grote internationale opinie- en perscampagne. Want in feite is er een jaar voor het WK, en in tegenstelling tot de toezeggingen van de Qatarese autoriteiten, bijna niets veranderd onder de brandende zon van Doha.

“Onder de voeten van de spelers die de grasvelden van de stadions betreden, hebben duizenden arbeiders geleden of zijn gestorven”

Volgens onze informatie worden op bouwplaatsen dezelfde arbeidsomstandigheden in acht genomen, ook die welke niet rechtstreeks door het WK zijn getroffen: onvoldoende rusttijden, extreme hitte, een verbod om de werkgever zonder zijn toestemming te verlaten of zelfs terug te keren naar zijn plaats van werk. Land, onvermogen om te protesteren of de situatie aan de kaak te stellen. Zo bracht de Keniaanse blogger Malcolm Bedali, de veiligheidsagent in Qatar, die deze arbeidsomstandigheden op de netwerken noemde, bijna een maand in de gevangenis door, voordat hij uiteindelijk werd vrijgelaten en het land mocht verlaten.

Je hebt nog 44,99% van dit artikel om te lezen. De rest is alleen voor abonnees.