Zonnestorm op weg naar de aarde: waarom zouden we elektrische problemen verwachten?

Meteorologen van het Center for Atmospheric Monitoring, onderdeel van de federale overheid, NOAA, hebben het coronale massa-ejectiepad gemodelleerd, de CME.die naar de aarde zal zijn. Door de analyses te optimaliseren, bevestigden de onderzoekers dat deze hoogstwaarschijnlijk op 11 oktober zal arriveren.

Deze stormen zijn coronale massa-ejecties, ook wel CME’s genoemd. Ze komen overeen met zonnevlammen die rechtstreeks naar de aarde gaan. Wetenschappers hebben ontdekt dat ze een halo rond de zon vormen, een teken van sterke zonneprojectie.

Op 11 oktober van dit jaar ontstond het voorspelde fenomeen met de identificatie van een zonnevlek genaamd AR2882 die een paar dagen eerder een coronale massa-ejectie naar de aarde voorspelde, volgens NOAA-onderzoeken. Chronograafexperts hebben al vastgesteld dat de zonnestormwolk bijna rechtstreeks op onze planeet afkomt. Deze storm wordt de komende uren verwacht en het fenomeen zou 24 uur moeten aanhouden.

Het valt nog te bezien wat deze massale verdrijving, deze zonnestorm, zou kunnen veroorzaken door te dicht bij de aarde te komen. Om te beginnen kan de aurora borealis zichtbaar worden vanaf breedtegraden zoals Tasmanië in Australië, Schotland, Zuid-Zweden en de Baltische staten. De noordelijke staten van de Verenigde Staten moeten waakzaam blijven als de schemering nadert als we anticiperen op geomagnetische stormomstandigheden.

De National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) voegde eraan toe dat satellieten kunnen worden geraakt en “oriëntatie-onregelmatigheden” kunnen vertonen, wat betekent dat grondverkeersleiders hun baan opnieuw moeten berekenen om ze te heroriënteren.

De geomagnetische storm kan categorie G2 bereiken, die volgens het bureau matig sterk is.

Maar de storm die op 11 oktober wordt verwacht, zal naar verwachting minder intens zijn dan de Carrington-gebeurtenis, een historische geomagnetische storm die dateert uit 1859 en wordt beschouwd als de sterkste zonnestorm in de geschiedenis met gegevens.

Het is in ieder geval de grootste coronale massa-ejectie of zonnevlam, CME. Op 28 augustus waren de aurora borealis al tot in Colombia te zien. De piek van intensiteit vond plaats op 1 en 2 september en zorgde ervoor dat telegraafsystemen in heel Europa en Noord-Amerika uitvielen.

De eerste tekenen van dit ongeval werden ontdekt op 28 augustus 1859 toen de aurora borealis in Noord-Amerika werd waargenomen. Intense lichtschakeringen worden waargenomen van Maine tot Florida. Zelfs in Cuba registreerden scheepskapiteins het verschijnen van koperen lichten nabij de piek in hun archieven.

In die tijd had de uitvinding van telegraafkabels, een uitvinding die in 1843 in de Verenigde Staten begon te werken, te lijden van storingen en kortsluitingen die veel branden veroorzaakten, zowel in Europa als in Noord-Amerika.

De aurora borealis werd gezien op gemiddelde breedtegraden, zoals Rome of Madrid, en zelfs op lage breedtegraden zoals Havana, Hawaii, Colombia, enz.