“Vooruitgang in de kwestie van de opkomst van het leven”

RFI: Twee en een half jaar nadat Bennu vertrok, zal de Osiris-Rex-sonde eindelijk terugkeren met monsters. Hoe zal dit gebeuren?

Patrick Michel: Zondag zal de sonde een capsule op ongeveer honderdduizend kilometer van de aarde inzetten. Deze capsule zal dan opnieuw in de atmosfeer terechtkomen. Het moet op het juiste pad en in de juiste hoek aankomen, zodat het niet te snel aankomt en dus niet te heet wordt door terugkeer in de atmosfeer.

Je zet dan twee parachutes omhoog Rustig landen In de woestijn van Utah, Verenigde Staten. Het team zal verantwoordelijk zijn voor het herstellen ervan en controleren of alles in orde is. Vervolgens transporteren ze het snel per helikopter naar een nabijgelegen militair centrum om er zeker van te zijn dat er geen bodemverontreiniging is. Het zal zich uiteindelijk aansluiten bij NASA’s Johnson Space Center in Houston om te beginnen met het voorbereiden van de eerste analyse. Het hele team repeteerde vervolgens al deze processen om er zeker van te zijn dat alles synchroon liep en alles soepel zou verlopen.

Waarom moeten we koste wat kost besmetting van monsters vermijden?

deze Asteroïde monsters Het werd teruggevonden door een ruimtesonde en we willen er zeker van zijn dat we iets gaan analyseren dat daadwerkelijk afkomstig is van de asteroïde en niet van aardse besmetting. We denken vooral dat we organische stoffen, zoals aminozuren, hebben verzameld. Omdat het ook op aarde bestaat, moeten we er zeker van zijn dat wat we bekijken ook daadwerkelijk van Bennu komt.

Asteroïden zijn al bestudeerd Ter plekke Door sensoren of vanaf de grond door telescopen. Wat is het voordeel van het retourneren van het monster?

Waarnemingen vanaf de aarde geven ons belangrijke informatie, maar ze blijven mysterieus. Dit stelt ons echter in staat statistieken te produceren, omdat we er veel van kunnen bestuderen. Aan de andere kant, sinds we ze gingen bezoeken, hebben we ons gerealiseerd dat deze objecten eigenlijk veel meer zijn dan wat we vanaf de aarde zien: het zijn echte kleine geologische werelden, van ongelooflijke diversiteit, met een verscheidenheid aan onverwachte geologische structuren in elk van de twee. hen. zij. We hebben lawines, kraters, keienvelden, valleien en zelfs uitstoten van materiaal in het geval van Bennu. Dit zijn waarnemingen waar we vanaf de aarde geen toegang toe hebben.

Maar zelfs met ruimtesonde-instrumenten ontbreekt het ons aan de mate van precisie die we nodig hebben, wat alleen kan worden bereikt door instrumenten op aarde. We hebben grote instrumenten nodig die niet de ruimte in kunnen worden gestuurd.

Deze precisie is essentieel als we grote vragen willen beantwoorden over de oorsprong van het zonnestelsel en het oorspronkelijke aandeel van de ingrediënten waaruit onze planeten zijn ontstaan. Dit is nodig als we de structuur van organisch materiaal in asteroïden willen begrijpen en vergelijken met die in levende organismen. Om de rol van asteroïden bij het ontstaan ​​van leven op aarde te onderzoeken, moeten we de analyse in laboratoria kunnen uitvoeren. Daarom zijn deze inspanningen noodzakelijk.

De theorie gaat ervan uit dat de organische materie die werd gebruikt om het leven op aarde te creëren, afkomstig was tijdens botsingen met asteroïden.

Dit is tegen het einde van de vorming van de aarde: modellen laten zien dat er veel inslagen hebben plaatsgevonden. Wat water betreft: als we evalueren wat asteroïden zouden kunnen bevatten, kunnen we feitelijk het uiterlijk van de oceanen op aarde verklaren. Het valt nu nog te bezien wat er met organische materialen zal gebeuren. Water is essentieel als goed oplosmiddel om alle materialen te binden die leven kunnen vormen. Maar dit materiaal moet worden ingediend.

Daarom bestuderen we asteroïden, vooral de planetoïden waarvan we weten dat ze waarschijnlijk koolstofrijk zijn, dankzij waarnemingen vanaf de aarde. Door hun materialen te bestuderen, kunnen we vergelijken met de materialen waaruit levende organismen bestaan ​​en kijken of deze scenario’s daadwerkelijk worden ondersteund.

Voor de duidelijkheid: als we het over organische materie hebben, hebben we het niet over leven, maar over moleculen die koolstof bevatten?

Precies, we hebben het zelfs over aminozuren. Ze zijn geen leven, en bovendien zwermen ze rond. We hebben al monsters van de asteroïde verkregen. De Japanse Hayabusa-2-missie heeft monsters van Ryugu teruggestuurd. Er werden 123 aminozuren ontdekt. Uracil, een base van ribonucleïnezuur (RNA), werd ook ontdekt. We weten dus al dat deze koolstoflichamen zeer interessante elementen bevatten.

Wat in het geval van Osiris Rex van groot belang is voor kosmochemici, zij die de monsters analyseren, is dat we tot nu toe precies 5,4 gram koolstofhoudend materiaal van een asteroïde hebben verzameld en naar de aarde hebben teruggestuurd. In het geval van Osiris Rex zouden we minimaal 200 gram verwachten. Dit is zeer uitzonderlijk, omdat we hiermee diepgaandere analyses kunnen uitvoeren, vooral omdat sommige ervan het monster vernietigen. Daarom moeten we heel voorzichtig zijn met wat we analyseren.

Bovendien zal 70% van de monsters worden bewaard voor distributie aan toekomstige generaties, die over geavanceerdere hulpmiddelen zullen beschikken. Het is een langetermijninvestering voor generaties onderzoekers.

Ik bevestig ook dat we in de voorlopige analyse die in het eerste jaar zal worden uitgevoerd, de kans zullen hebben om deel uit te maken van het team van het Observatorium van de Côte d’Azur – in dit geval mijn team en Guy Lebourel, de grote kosmochemicus. . Daarom zullen we vanaf half oktober monsters in Nice hebben om met analyses te beginnen. Er zal nog veel meer zijn dat ons in staat zal stellen vooruitgang te boeken bij het beantwoorden van deze vragen over de geschiedenis van het zonnestelsel, de vorming van planeten en natuurlijk de opkomst van leven.

Je noemde Hayabusa-2 en de asteroïde Ryugu. Verwacht jij radicaal andere resultaten bij Benno?

We kunnen al verschillen zien in de gegevens die door de sonde zijn vastgelegd. Het zijn echter organismen van hetzelfde type, d.w.z. koolstofhoudend. Laten we dus eens kijken of we verschillen opmerken. We hebben de samenstelling van Ryugu kunnen correleren met die van een zeer specifieke klasse koolstofmeteorieten, die in dit geval de meest primitieve zijn. Hierdoor kunnen we onze verzameling meteorieten in hun astrofysische context plaatsen. Is het representatief voor materie in de ruimte? Hebben wij een vooroordeel?

Nu moeten we kijken of we de Bennu-monsters met dezelfde klasse kunnen associëren, met een andere klasse, of helemaal niet; Het kan ook: zouden we iets heel anders hebben dan wat we in onze meteorietencollecties hebben?

Het andere interessante is dat we zoveel monsters zullen hebben dat we hopelijk ook een goede hoeveelheid pre-zonnekorrels zullen hebben. Dit zijn korrels die dateren van vóór de vorming van het zonnestelsel. Ze stellen ons in staat de omgeving waarin het zonnestelsel is ontstaan ​​beter te begrijpen. We kunnen dus nog verder terug in de tijd gaan dan de vorming van het zonnestelsel, en het is echt iets heel bijzonders.

Ik zou hieraan ook willen toevoegen dat er nog twee andere aspecten zijn die relevant zijn voor de monsteranalyse en die geen verband houden met wetenschappelijke vragen. In het acroniem Osiris-Rex staat een ‘S’ voor ‘veiligheid’ en een ‘R’ voor ‘hulpbronnen’. In feite is Bennu een object dat zich dichtbij de aarde bevindt: een potentieel gevaarlijk object, omdat het de baan van de aarde kruist. De waarschijnlijkheid ervan is zeer laag, maar niet nul. Botsing met de grond Over ongeveer 200 jaar. Een beter begrip hebben van waar het uit bestaat, is waardevol als we ooit gedwongen worden ervan af te wijken. De sonde heeft al gegevens verzameld en we kunnen het gebrek aan weerstand op het oppervlak zien toen we monsters namen, wat onverwacht is.

Er is ook nog de kwestie van de middelen. Veel landen en bedrijven zijn geïnteresseerd in deze asteroïden om ze te exploiteren. Met andere woorden: vermijd het gebruik van de hulpbronnen van de aarde voor ruimteverkenning, en gebruik in plaats daarvan asteroïden als benzinestations om bij te tanken. Het klinkt als sciencefiction, maar ik denk dat dit op de lange termijn zal gebeuren.

Lees ookAsteroïden: wat is het gevaar voor de aarde?