Sport is een diplomatiek hulpmiddel zoals elk ander

interview door

Philip Maynard

Tegelijkertijd zien we met deze globalisering van de sport dat er nog enkele bolwerken bestaan. Ze worden als schatten verdedigd door de naties die ervan profiteren. In Hongarije bijvoorbeeld is waterpolo sinds het einde van de Eerste Wereldoorlog een protectoraat van het land. Het was een nationale uitlaatklep nadat de grensafbakening van Hongarije een geheel door land omgeven staat maakte. De Hongaren hebben zichzelf herbouwd op hun grote meren en zwembaden. Als we schaatsen in Nederland nemen, realiseren we ons dat het een eeuwenoude traditie is die teruggaat tot het einde van de middeleeuwen.

“Alles is gebouwd, geduldig werken, het moeilijkste is niet doorbreken maar aan de top blijven”

Zoals schaatsen in Duitsland, die sinds de kindertijd veel worden beoefend. Ook zien we dat de voormalige koloniën van het Britse rijk vaak ervaring opdeden in gevestigde sporten, bijvoorbeeld squash in Egypte of rugby in Nieuw-Zeeland.

De overspecialisatie van een land in een bepaalde specialisatie heeft verschillende oorzaken. Aardrijkskunde natuurlijk – niemand is verbaasd dat Zwitserland en Oostenrijk zo sterk zijn in alpineskiën – historisch, zoals hierboven vermeld, maar ook geopolitiek. China, onder Mao’s heerschappij en daarna, geïsoleerde sporten waarin de VS en de Sovjet-Unie niet erg aanwezig waren en absoluut geïnvesteerd in gespecialiseerde sporten als tafeltennis, badminton en duiken. China is vandaag de dag gewoon onverslaanbaar in deze disciplines. Sport is een diplomatiek middel zoals elk ander, en het stelt het in staat zichzelf op te dringen en zijn systeem te dienen door zijn concurrenten te verslaan.

Deze soeverein is niets aan het toeval te danken. Alles is gebouwd, geduldig werkend, het moeilijkste is niet hacken maar aan de top blijven. Op staatsniveau is het nog meer uitgesproken. In Korea vertelt boogschieten bijvoorbeeld zoveel over het land dat het vanaf 6 jaar in het academisch curriculum wordt opgenomen. Het is een vak dat op hetzelfde niveau wordt gedoceerd als wiskunde. Ze hebben dus een veel betere opleiding dan hun concurrenten.

Daar of in Frankrijk zullen we ons leven opbouwen terwijl we ons onderdompelen in sport, in landen met sterke systemen zullen we ons leven wijden aan onze sport. Dit vereist alles! Een Franse duiker vertelde me dat hij tijdens de Olympische Spelen een Chinese duiker zag huilen. Maar ze huilde niet van blijdschap om haar gouden medaille – die gestreept was – maar omdat ze haar moeder op de tribune had gevonden en haar al twee jaar niet had gezien! Ze kreeg destijds te horen dat haar grootouders waren overleden, informatie die niet aan haar werd doorgegeven om haar opleiding niet te verstoren. Het is duidelijk dat in bepaalde systemen de staatsmachine het individu verplettert op het altaar van de uitkomst. Daarom zullen Europeanen in bepaalde disciplines nooit winnen.

Je hebt bijvoorbeeld Slowakije per kano. Maar je hebt ook het Franse nationale handbalteam. Dit is het verhaal van de orgaantransplantatie die in het begin van de jaren negentig van de grond kwam, en Frankrijk had noch een staat van dienst noch een traditie. Handbal was voor ons een speeltuin en een lerarensport in de sportschool. Plotseling ontstond er een buitengewone generatie onder leiding van Jackson Richardson, en de aanwezigheid van een visionaire coach, Daniel Costanini, die een commandogroep vormde, kwalificeerde zich uiteindelijk onverwachts voor de Olympische Spelen. De Fransen sloegen naar huis en pakten de derde plaats. Van daaruit profiteerde de Federatie van deze verbetering door detectiecentra op te richten, trainers op hoog niveau op te leiden en te vertrouwen op de pool van externe afdelingen en territoria. Dit alles zorgde ervoor dat Frankrijk niet stopte met het beklimmen van de gelederen en wist hoe het aan de top van de piramide moest blijven.

Het is een multifactoriële dominantie. Er is een deel van de aangeboren, zelfs verbazingwekkende morfologische aanleg voor dit type ras onder de hooglandvolkeren van de Great Rift Valley. Dan is er de gewoonte om van jongs af aan te rennen en te conditioneren, waarbij jonge mensen kilometers ver rennen om naar school te gaan.

Nieuw-Zeeland

Wie is er in de verbeelding?

rugby natie,

een uitdaging

van andere landen”

Ten slotte is er de simulatie van de staat, want het is een echte manier voor deze atleten om aan extreme armoede te ontsnappen. Het is dus een natuurlijke uitlaatklep voor gezinnen. Je moet weten dat je thuis kwalificeren voor de Olympische Spelen moeilijker is dan het winnen van de gouden medaille. Met bijnamen die bijnamen worden genoemd, is er nu een nationale trots die alle Kenianen bang maakt voor hun tegenstanders.

Voor tafeltennis en duiken is het altijd China. Tegen de demografische massa en het opleidingsvolume kan geen ander land concurreren. Ik kan ook synchroonzwemmen noemen, een 100% Russische sport, curling in Canada en boogschieten in Zuid-Korea. Nieuw-Zeeland daarentegen, een rugbynatie in fictie, wordt uitgedaagd door andere landen en wint niet altijd. Wat voetbal betreft, noemen we graag Brazilië en Argentinië, maar als je kijkt naar de afgelopen 20 jaar, is Frankrijk het dominante land.

Zo winnen de Chinezen duiken en tafeltennis, boogschieten voor de Koreanen en het basketbalkampioenschap voor vrouwen door de Amerikanen. Wat geweldig zou zijn, zou een overwinning zijn voor Teddy Riner. We moeten ons voorstellen dat als hij zijn derde opeenvolgende gouden medaille wint in Tokio, het land van de uitvinders van judo, het een explosie zal zijn waarvan we de betekenis voor de Japanners niet eens kunnen voorstellen! Judo is hun vrijheid, en een overwinning van Reiner in de eerste divisie zou een grote belediging zijn.