Pancreassymptomen en waarschuwingssignalen om op te letten

Overlevingspercentages zijn het beste wanneer de ziekte vroeg wordt ontdekt en behandeld, maar vroege symptomen zijn meestal subtiel. Welke wil je weten?

Pancreaskanker tast de alvleesklier aan, een klein orgaan dat zich tussen de maag en de wervelkolom bevindt. Het is notoir moeilijk om in een vroeg stadium te ontdekken, omdat de meest voor de hand liggende symptomen, zoals geelzucht, meestal pas laat in de ziekte verschijnen. De vijfjaarsoverleving van alvleesklierkanker is 11,5%. Een reden voor het hoge sterftecijfer is dat de ziekte pas wordt gediagnosticeerd als deze zich buiten de alvleesklier heeft verspreid. Behandelingsopties voor gevorderde alvleesklierkanker zijn beperkt en zullen waarschijnlijk succesvol zijn. Het ontbreken van specifieke tekenen en symptomen van alvleesklierkanker in de vroege stadia van de ziekte, met name symptomen die te onderscheiden zijn van die van andere, meer voorkomende ziekten, maakt voortdurende wetenschappelijke inspanningen om een ​​betrouwbare detectietest te ontwikkelen bijzonder essentieel.

Twee delen van de alvleesklier worden meestal aangetast door kanker

De alvleesklier bestaat uit twee hoofddelen. De eerste, de externe component genoemd, bestaat uit kanalen en kleine zakjes aan het einde van de kanalen. Deze produceren enzymen die het lichaam helpen bij het verteren van voedsel, vooral vetten. Het andere deel van de alvleesklier is de endocriene component. Dit zijn kleine klompjes cellen in de alvleesklier die hormonen afscheiden, zoals insuline, die helpen de bloedsuikerspiegel onder controle te houden. De symptomen van pancreaskanker variëren, afhankelijk van welk deel van de alvleesklier kanker heeft ontwikkeld.

Exocriene pancreaskanker: frequenter en meer symptomatisch

Kankers die endocriene cellen aantasten, hebben meer kans op symptomen dan kankers die endocriene cellen aantasten. Een van de meest voorkomende symptomen van exocriene pancreaskanker zijn die veroorzaakt door een ophoping van bilirubine, een donkerbruine stof die door de lever wordt uitgescheiden als onderdeel van een spijsverteringsvloeistof die gal wordt genoemd. Normaal gesproken passeert deze vloeistof het gemeenschappelijke galkanaal, passeert de pancreas, reist dan naar de darm en wordt vervolgens uit het lichaam geëlimineerd in de ontlasting. In het geval van alvleesklierkanker kan dit proces fout gaan.

Symptomen die verband houden met bilirubineproblemen zijn onder meer:

geelzucht

De meeste mensen met exocriene pancreaskanker ontwikkelen geelzucht (gele verkleuring van de huid en ogen) als een van de eerste symptomen. Als alvleesklierkanker het gemeenschappelijke galkanaal blokkeert, kan dit een ophoping van bilirubine veroorzaken, wat leidt tot geelzucht. Geelzucht kan ook een teken zijn van alvleesklierkanker die zich naar de lever heeft verspreid. Hoewel geelzucht een veelvoorkomend teken is van alvleesklierkanker, zijn galstenen of hepatitis de meest voorkomende oorzaken van dit symptoom.

Donkere en jeukende urine

Verhoogde niveaus van bilirubine kunnen leiden tot een opeenhoping van stoffen die normaal in het lichaam zouden worden afgebroken en uitgescheiden. Dit kan leiden tot symptomen zoals donkere urine en jeukende huid.

ontlastingsstoornissen

Bilirubine geeft de ontlasting zijn bruine kleur. Als het de darm niet bereikt als gevolg van obstructie van de galwegen, kan de ontlasting abnormaal bleek zijn. Bilirubine helpt ook bij het afbreken van vetten tijdens de spijsvertering, dus een verstopping in het gemeenschappelijke galkanaal leidt soms tot vettige ontlasting die in het toilet kan drijven.

Andere mogelijke symptomen van exocriene pancreaskanker zijn onder meer:

Pijn in de maag of rug als gevolg van druk die door de kanker wordt uitgeoefend op nabijgelegen organen of de verspreiding ervan naar de zenuwen.
Onbedoeld gewichtsverlies
Onverklaarbaar verlies van eetlust
Spijsverteringsproblemen, waaronder misselijkheid en braken als gevolg van maagblokkade.
Vergroting van de lever of galblaas (door een opeenhoping van gal).
Onregelmatigheid van onderhuids vetweefsel als gevolg van de afgifte van pancreasenzymen.
Diabetes (in zeldzame gevallen kan alvleesklierkanker de insulineproducerende cellen in de pancreas vernietigen).
Diepe veneuze trombose (DVT), een bloedstolsel in een grote ader, vaak in het been, dat pijn, zwelling, roodheid en warmte kan veroorzaken.

Endocriene pancreascarcinomen: een zeldzaam type

Endocriene neoplasie van de pancreas (PNET’s), of adenomen van eilandjes, zijn een ongewoon type pancreaskanker, goed voor minder dan 5% van alle pancreaskankers. Dit type alvleesklierkanker tast de hormoonproducerende cellen in de alvleesklier aan. Hoewel het levensbedreigend kan zijn, is het meestal minder gevaarlijk dan exocriene pancreaskanker.
Kwaadaardige neuro-endocriene cellen zorgen ervoor dat de alvleesklier overmatig hormonen produceert. Een toename van verschillende soorten hormonen veroorzaakt verschillende soorten symptomen.

Typen PNET’s zijn onder meer:

maagtumoren

Deze tumoren scheiden een hormoon af dat de maag vertelt zuur af te geven. Het veroorzaakt veel pijn, misselijkheid en verlies van eetlust, samen met andere, meer ernstige symptomen, zoals bloedende zweren.

Glucagonomen

Door een hormoon te produceren dat de bloedglucose verhoogt, kunnen deze tumoren soms diabetes veroorzaken. De meeste mensen met deze aandoening gaan naar de dokter vanwege een vreemde blaarvorming die op verschillende plaatsen op de huid verschijnt.

Insulinetumoren

Deze tumoren scheiden insuline af, wat soms leidt tot een lage bloedsuikerspiegel, duizeligheid, zwakte, verwardheid, zweten en een snelle hartslag.

Niet-functionele neuro-endocriene tumoren

Het produceert geen overmatige hoeveelheden hormonen. Symptomen zijn vergelijkbaar met die van exogene alvleesklierkanker, zoals geelzucht.

Symptoombeheersing: essentieel voor alle zorg

Symptomen van pancreaskanker kunnen van persoon tot persoon verschillen en in de loop van de tijd veranderen. Omgaan met symptomen van alvleesklierkanker en bijwerkingen van de behandeling kan een uitdaging zijn. Sommige patiënten hebben misschien hulp nodig bij het omgaan met pijn, vermoeidheid en misselijkheid, terwijl anderen baat kunnen hebben bij het omgaan met de emotionele aspecten van de ziekte.