Je houdt van Mondriaan, je houdt ook van het Nederlandse platteland

Waarschijnlijk zal iedereen Mondriaan herkennen: de nevenschikking van rode, gele of blauwe vierkanten en rechthoeken, gescheiden door zwarte krijtlijnen, getekend door deze overleden kunstenaar, in 1944 in New York. Sommige grappige hobbyisten zijn er zelfs trots op kleurrijke vierhoeken te tekenen en ze in hun woonkamer weer te geven. Want Piet Mondriaan wordt wel eens verkeerd begrepen. In het Kunstsammlung Museum in Düsseldorf (Duitsland) ontdekte de curator afgelopen najaar dat het werk een titel heeft New York City 1 Het hangt al sinds 1941 ondersteboven…

We weten niet veel dat de kunstenaar, een belangrijke figuur in de art nouveau, begin jaren twintig begon^H Eeuw, door prachtige landschappen, bomen, rivieren en molens te schilderen op het rustige Nederlandse platteland. naar Fotograaf Ninke Meek, met een passie voor kunst, vertelt deze weinig bekende episode, Apkody, een wijk in de provincie Utrecht, inmiddels ingehaald door de Amsterdamse agglomeratie.

Een student aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam, Peter Cornelis Mondriaan, die nog geen Piet Mondriaan heet, “Hij droomt ervan geld te verdienen door portretten te schieten, maar hij was er niet erg goed in. Op advies van een vriend wendde hij zich tot landschappen, nam de trein met zijn draagbare schildersezel en stapte uit bij het eerste station, Apkody »zegt de fotograaf. Ondertussen legden Parijse kunstenaars na een korte treinrit het licht en de glamour van de Seine vast in Saint-Germain-en-Laye au Vicnet.

Het oude station van Abcoude, een elegant wit gebouw, is verbouwd tot hotel. Op dit punt begint de “Mondriaan Weg”, die Ninki Mek u per fiets of te voet langs de Jin-rivier laat bezoeken. In het midden van landbouwgrond, netjes uitgelijnd, biedt deze kleine rivier, omlijst door treurwilgen en bezaaid met waterlelies, een rustiek landschap. Welgestelde families in Amsterdam, met de spoorlijn, waren gewend hun zomers door te brengen in huizen van rode baksteen, die zowel sober als gastvrij waren. Majestueuze windmolens met brede vleugels, gemaakt door de Nederlanders sinds het einde van de Middeleeuwen Voltooi de legpuzzel om water uit de moerassen te pompen.

Draagbare schildersezel, op wielen

In 1902 reisden we in Nederland al op de fiets. De jonge schilder transformeerde hem in een karretje, vastgezet met krukken. Zittend op het zadel maakte hij schetsen voordat hij terugkeerde naar zijn atelier om te schilderen. Hij verdoezelde de details, speelde met licht en in plaats van de werkelijkheid weer te geven, gaf hij er de voorkeur aan zijn gevoelens uit te drukken door middel van schilderen.zegt Ninki Meek terwijl ze afbeeldingen van de schilderijen in een klein notitieboekje laat zien.

Je hebt nog 49,89% van dit artikel te lezen. Het volgende is alleen voor abonnees.