“Het is een uitdagende psychologische taak”, zegt Benoit, de veiligheidsmonitor

Oorspronkelijk uit een familie van jagers uit Aire-sur-l’Adour, droomde Benoit er nooit van om dagelijks vuurwapens te dragen. Zelfs als hij nu geniet van regelmatige schietoefeningen in Stade Montois. Wat hem in de gevangenis interesseert, is vooral “zichzelf overtreffen, terwijl hij zichzelf in stand houdt om fit te blijven”.

Aturin kwam in 2014 aan in Pémégnan, nadat hij in 2012 geslaagd was voor een wedstrijd voor gevangenisbewaarders. Maar zijn verhaal bij de gevangenisadministratie begon in 1997, toen hij op 23-jarige leeftijd toetrad tot het Fleury-Mérogis centrum van bewaring, een van de grootste in Europa. “Het heeft me gevormd als man. De gevangenis is jezelf geven. Maar ik was goed in Fleury en ik had daar een rugbyteam”, herinnert de officier zich nu.

Rugby waarden

De ovale bal is ook belangrijk in zijn carrière. Want wat hij zo leuk vindt aan zijn werk, is om te dienen als in rugby. Analyses “Pedagogie is een van mijn belangrijkste kwaliteiten en mijn prioriteit.” De coach voegt eraan toe: “Als een man in training je vertelt dat hij een goede dag heeft gehad, heb je alles gewonnen.”

“Ik was verzadigd, ik wilde uit de gevangenis”

Aturin gaf de gevangeniswereld echter bijna op in 2018 nadat hij was aangevallen. Ik was verzadigd, ik wilde uit de gevangenis komen. Maar het was ook in die tijd, toen hij voor zes maanden terugkeerde naar de National School of Prison Administration in Agen om zijn vaardigheden te beoordelen, dat hij de proeftijd ontdekte die hem met gevangenisstraf vervulde.

Verval niet in een routine

Als Benoit advies zou moeten geven, zou hij nooit in een routine vervallen. “Als je een cel opent, weet je nooit wat er kan gebeuren. Je moet jezelf elke dag afvragen. Daarom beschrijft de coach training en herziening als essentieel, samen met nederigheid.”

Zelfs als hij zegt dat hij klaar is met zijn werk, geeft Benoit toe dat als hij het opnieuw zou moeten doen, hij vandaag misschien niet in Pemjan zou zijn. “Ik weet in het bijzonder wat ik heb doorstaan, in verband met de twee jaar durende vervreemding van mijn kinderen”, zei de officier. “Het is een moeilijke psychologische taak,” voegt hij eraan toe, “je moet geen medelijden met jezelf hebben.”

“Als je een cel opent, weet je nooit wat er kan gebeuren.”

De aankomst van het ELSP-squadron in april 2022 in Pémégnan is als de belangrijkste gebeurtenis in de carrière van de directeur. “Dit is nog maar het begin van het project, het doel is om het te laten groeien en het samen op te bouwen. Hij benadrukt ook het voordeel dat hij heeft kunnen deelnemen aan de rekrutering en soms aan de opleiding van zijn teamleden. Benoit beschouwt zichzelf als zichzelf “rijk om hier in Pemignan te zijn, en er is elders erger.” .