Amy Jacquet, De onvergeeflijke misdadigersaanval

Uitnodigend voor de ontwerper van 22 jongerenapplicaties in Frankrijk op maandagochtend ontdekte Aimé Jacquet dat er op 5 mei 1998 geen trancher was vóór de aankondiging van de lijst met mooie plekken voor de maandagorganisatorcoupé in Frankrijk. Of in ieder geval niet helemaal. Want in plaats van 22 namen heeft de Franse coach 28 namen op een rij gezet en de definitieve selectie zou al na enkele weken moeten plaatsvinden.

Aimé Jacquets manier van doen, die destijds ongekend was, leverde hem veel kritiek op. “En we spelen om 13 uur?”, Voel je vrij om aan te spreken het team De dag na de bekendmaking. Dit is genoeg om het wantrouwen te versterken tussen de Franse technicus en het Franse dagblad, dat alles wist toen het internet nog maar in de kinderschoenen stond. “Deze lijst is het resultaat van achttien maanden onderzoek dat ik heb gedaan.”, rechtvaardigt Aime Jacquet, die nog steeds van plan is de tijd te nemen om zijn team en tactiek te verbeteren en alle tegenslagen het hoofd te kunnen bieden. Claude Simonet, voorzitter van de federatie, meent van wel “Maat van wijsheid” cRekening houdend met de wedstrijden die de meeste spelers nog moeten spelen, zowel in de competitie als in de Europa Cup-finale.

Doodsbedreigingen aan het adres van L’Equipe

“We zouden liever leven met 28 spelers die het verdienen om geselecteerd te worden. De komende weken kunnen er veel dingen gebeuren. We hebben niet het recht om spelers in de steek te laten of ze in moeilijke situaties te brengen als we al onze kracht nodig hebben.” Nog steeds ruzie. Maar de uitleg van de coach is moeilijk te overtuigen en zijn persoon wordt aangevallen. het teamaltijd degene die al duidelijk heeft gemaakt dat de voormalige middenvelder “Hij was niet de juiste man voor de baan.” Hij beschrijft het in zijn hoofdartikel als: “goede kerel”.

Opmerkingen van de pers strijken de koets met een heet strijkijzer. Ondanks de euforie van de overwinning zal de voormalige speler van Bordeaux op 12 juli 1998 zijn critici herdenken door ze voor miljoenen kijkers te vernietigen. “Sommige mensen in de pers hebben op schandelijke wijze gelogen. Ik zal ze nooit vergeven. Ik heb alleen maar minachting voor deze mensen., Hij zegt. Deze mensen zijn in feite journalisten van L’Equipe, beschreven als “Schurkachtig, onverantwoordelijk, oneerlijk en incompetent” En vrienden “Monopolie van domheid”. Genoeg om journalisten van L’Equipe, het front van Jérôme Pirrot en Vincent Duloc, doodsbedreigingen te bezorgen.