Waarom kinderen ernstige vormen worden bespaard

Sinds het begin van de Covid-19-pandemie is leeftijd geïdentificeerd als een belangrijke risicofactor voor het ontwikkelen van een ernstige vorm.

In tegenstelling tot volwassenen, vooral ouderen die zeer vatbaar zijn voor infecties, hebben kinderen meestal geen klinische tekenen van ziekte (of slechts milde symptomen).

Onderzoekers van Inserm en de Universiteit van Angers veronderstelden dat de jongeren werden beschermd door een sterkere lokale aangeboren immuunrespons in de faryngeale mucosa.

Onthoud dat aangeboren immuniteit de onmiddellijke reactie is die lokaal plaatsvindt op het punt van binnenkomst van de ziekteverwekker. Dit is de eerste verdedigingsbarrière.

sterke immuniteit

Wanneer cellen zijn geïnfecteerd met een virus, produceren ze snel interferon type I en III, dit zijn krachtige natuurlijke antivirale moleculen. Interferon omdat het de replicatie van het virus “verstoort” en naburige cellen beschermt tegen infectie.

Dus analyseerden de wetenschappers nasofaryngeale uitstrijkjes van 226 mensen die van maart 2020 tot maart 2021 voor een PCR-test kwamen in het Angers University Hospital.

“Les enfants de moins de 15 ans on une expression accrue d’interferons de type III, molécules peu inflammatoires et d’action locale, qui contrôlent le virus localement au niveau de son point d’entrée, dansoph la mungéuse nas” onderzoekers.

“Integendeel, volwassenen, vooral ouderen, geven de voorkeur aan type I interferon, dat een ontstekingsstof is en een meer systemische werking heeft (door het hele lichaam).”

Deze bevindingen helpen verklaren waarom kinderen minder vatbaar zijn voor kritieke vormen van Covid-19 dan volwassenen. Type III-interferon, dat voornamelijk werkt door het epitheel lokaal te beschermen, kan de infectie op het punt van binnenkomst onder controle houden, zonder overmatige algemene ontsteking te veroorzaken, waardoor wordt voorkomen dat het in de ontstekingsstorm terechtkomt met de massale celvernietiging die we in ernstige vormen zien, “beklemtoonde Pascal. Jeanine (universiteitsprofessor en ziekenhuisarts) en Dominique Quez (universiteitsprofessor) in Angers, die dit werk leidden.