Waarom deze wetenschappers niet willen dat we plastic uit de oceanen halen

Vervuiling – In 2050 zal er meer plastic dan vis in de oceanen zijn. Dat is tenminste wat sommige wetenschappers verwachten… en dat baart de Verenigde Naties zorgen. Vertegenwoordigers van 175 landen komen tot vrijdag 2 juni in Parijs bijeen om de eerste regels op te stellen van een verdrag ter bestrijding van plasticvervuiling.

Het doel is duidelijk: plastic verminderen. Ze verbruiken veel energie, produceren enorm veel afval en infiltreren overal ecosystemen in de vorm van minuscule deeltjes. Maar een handjevol wetenschappers waarschuwt: dit plastic is nu bijna een onderdeel van de natuur. Terwijl elke dag 15 ton polymeren in zee wordt gedumpt, hebben veel mariene soorten zich eraan aangepast en zijn ze er zelfs grotendeels geëvolueerd.

In de oceaan zit plastic vol leven

Vergis je niet, bovenal blijft plasticvervuiling een regelrechte ramp voor het zeeleven. De hele voedselketen wordt getroffen: van garnalen tot walvissen, inclusief schildpadden. De groep soorten die wetenschappers ‘newstones’ noemen, vormt echter een uitzondering. Dit zijn alle organismen, algen, weekdieren, micro-organismen, die op het wateroppervlak leven.

Deze kleine drijvende wezens hebben zich speciaal aangepast aan hun nieuwe, vervuilde omgeving. Wetenschappers hebben zelfs enkele van de grootste hoeveelheden neussteen ontdekt die ooit zijn gezien op het beroemde plastic continent in de centrale Stille Oceaan. Er zijn met name roofdieren, waaronder enkele zeer indrukwekkende exemplaren, zoals de blauwe zeedraak Glaucus en de paarse slak Janthena.

Nog een opmerking: hoe verder je naar het centrum van het plastic continent gaat, hoe groter de hoeveelheid neosteen. Een verrassend feit dat de kwestie van het opruimen van de oceaan aan de orde stelt: moet dit plastic uit het water worden verwijderd, ook al evolueert het leven daar?

Een kleine groep wetenschappers heeft kritiek geuit op de Ocean Clean-up League voor het doden van een deel van de neostones met hun manier om afval in de oceanen te verzamelen. ” Deze projecten kunnen de wereld beroven van een heel ecosysteem dat we niet begrijpen en dat we misschien nooit zullen kunnen herstellen. De Amerikaanse milieuactiviste Rebecca Helm gaf commentaar in de krant Atlantische Oceaan.

Een mix van genres is ongebruikelijk, maar niet noodzakelijkerwijs welkom

Het continent van plastic is inderdaad een echt laboratorium voor wetenschappers. Het afval waaruit het bestaat, komt van over de hele wereld en brengt soorten met zich mee die je nooit zou moeten ontmoeten. Een nauw bestudeerd mengsel, we weten nog steeds heel weinig over de biologische gevolgen ervan.

volgens studie80% van de plastic soorten op het continent is afkomstig van de kusten. Ze wrijven nu de schouders met diepzeesoorten. Maar het is ook potentieel erg gevaarlijk, merkt Melanie Urgood op. Deze soorten worden geïntroduceerd en verspreid ver van hun oorspronkelijke omgeving. Dit kan ecosystemen uit balans brengen, nieuwe virussen binnenbrengen en de visserij verstoren…”waarschuwt een oceanograaf en ecoloog bij het CNRS.

Als de kwestie van het al in de oceanen houden van plastic nog steeds ter discussie staat, is de wetenschappelijke gemeenschap het over één punt eens: we moeten stoppen met het dumpen van nog meer plastic in de oceanen. Hiervoor is het noodzakelijk om het probleem bij de wortel aan te pakken en de productie van plastic aanzienlijk te verminderen. Dit is het hele punt van het plasticvervuilingsverdrag dat in Parijs wordt besproken.

Bekijk ook op The HuffPost: