Mario Zagallo, de Braziliaanse voetballegende en de eerste wereldkampioen als speler en coach, is overleden

Mario Zagallo, de Braziliaanse voetballegende, stierf op 5 januari op 92-jarige leeftijd, zo maakte zijn officiële Instagram-account bekend. “Met grote droefheid informeren wij u over het overlijden van viervoudig eeuwige wereldkampioen Mario Jorge Lopo Zagallo.”lezen we in deze korte verklaring. “Toegewijde vader, liefhebbende grootvader, zorgzame zwager, toegewijde vriend, succesvolle professional en een geweldig mens. Groot idool. “Mijn land laat ons een erfenis van grote prestaties na.”voegt het officiële persbericht toe.

Mario Zagallo zal voor altijd de eerste man blijven die de FIFA Wereldbeker wint als speler en vervolgens als coach, waarmee hij zichzelf vestigt als een van de figuren in de geschiedenis van het mondiale toernooi. Bijgenaamd 'De Professor' speelde hij een sleutelrol in vier van de vijf wereldtitels die de Seleção won. De voorzitter van de Braziliaanse voetbalbond, Ednaldo Rodriguez, kondigde zeven dagen officiële rouw af.

Mario Zagallo werd in augustus in Rio de Janeiro in het ziekenhuis opgenomen met een urineweginfectie. Na het overlijden van Pele in december 2022 lag ook hij ongeveer twee weken in het ziekenhuis vanwege een luchtweginfectie.

Als speler won hij twee wereldtitels: in 1958 in Zweden en in 1962 in Chili. Op de bank leidde hij de Seleção naar de titel van 1970 in Mexico en was assistent-coach van de kroon van 1994 in de Verenigde Staten. Hij was opnieuw coach in 1998 toen Ronaldo's Brazilië met 3-0 verloor in het Stade de France van Didier Deschamps' Blues. Alleen de Duitser Franz Beckenbauer (1974 als speler en 1990 als coach) en Deschamps konden hem imiteren, nadat The Blues in 2018 in Rusland tot kampioen werden gekroond.

Zagallo, wiens standbeeld voor het Nilton Santos Stadion in Rio staat, bracht weinig van zijn talent voort: alleen voor lucratieve sirenes in de Golf, tussen 1976 en 1978, als coach van Koeweit, en vervolgens in 1989-90 met de Verenigde Arabische Emiraten, die zich zouden kwalificeren voor het enige WK ooit. Hij speelde zonder hem en werd vóór het toernooi ontslagen vanwege premieproblemen.

“Als een broer” van Pele

Mario Jorge Lobo Zagallo werd geboren op 9 augustus 1931 in Maceio, Noordoost-Brazilië, in een familie van Libanese en Italiaanse afkomst. Hij begon zijn professionele carrière in 1948 bij het bescheiden Club America in Rio de Janeiro, speelde daarna acht seizoenen bij Flamengo en Italië. Zeven met Botafogo. Zeer vaardig met de linkerhand, verdedigt hij fel tegen de spits.

Hij werd international in mei 1958, voordat hij op 27-jarige leeftijd zijn eerste Jules Rimet-trofee won met zijn collega-teamgenoten Pele, Garrincha, Didi en Vava, in een 5-2 overwinning tegen Zweden, het gastland. Zagallo scoorde het vierde doelpunt voordat hij Pele assisteerde in de vijfde.

“Zagalo is als een broer voor mij. Toen we in Zweden aankwamen voor het WK van 1958, was ik 17 jaar oud en het jongste lid van het team, en Zagallo plaatste mij, samen met Zito en Gilmar, onder hun bescherming.”Pele maakte de aankondiging in augustus 2013, ter gelegenheid van Zagallo's 82e verjaardag.

Zijn laatste WK-finale werd gekenmerkt door nederlagen tegen Frankrijk

Zagallo was bijgelovig en had een onwankelbaar vertrouwen in het nummer 13 dat zijn shirt sierde. Hij trouwde op 13 juni met zijn vrouw, woonde op de 13e verdieping en reed in zijn auto met kenteken 13. Hij zei dat hij het betreurde dat de finale van 1998 op 12 juli werd gespeeld…

Zagallo hing zijn laarzen op in juni 1964 nadat hij als 33e was geselecteerd voordat hij twee jaar later begon met coachen, voornamelijk in Brazilië (Botafogo, Flamengo, Fluminense, Portuguesa of Vasco da Gama).

Als coach van Oriveerde tijdens het WK van 1970 in Mexico leidde hij Brazilië naar de derde wereldtitel met Pele, Jairzinho, Tostao, Gerson en Carlos Alberto. Hij was een tactisch genie en was de eerste die een 5-3-2-plan opstelde dat in een aanval kon worden omgezet in een 3-5-2.

Hij verliet de Seleção voor het eerst nadat hij als vierde eindigde in het WK van 1974 en werd in 1994 opgeroepen als assistent van Carlos Alberto Parreira tijdens de vierde kroon van de Seleção. Hij volgde Parreira op tot de finale van 1998 in Frankrijk, waar de bende van Zinedine Zidane hem de titel ontnam. Zagallo beëindigde vervolgens zijn coachingcarrière en speelde geen rol in de vijfde wereldtitel van Brazilië in 2002.

Hij werd in 2003 opgeroepen om zich voor te bereiden als technisch coördinator voor het WK 2006 in Duitsland, en hij zou, dit keer definitief, een einde maken aan zijn carrière als Brazilië in de kwartfinales werd uitgeschakeld door Frankrijk (1-0), een nieuwe tijd. Dankzij het concert van Zidane.