Long-Covid: deze hypothesen kunnen de persistentie van symptomen in de loop van de tijd verklaren

Volgens het in de VS gevestigde Institute for Health Metrics and Evaluation leden in 2020 en 2021 wereldwijd 145 miljoen mensen aan langdurige Covid-ziekte. “Minstens 17 miljoen Europeanen”, volgens een recente schatting van de WHO.

Dit vertegenwoordigt tussen de 10 en 20% van degenen die besmet zijn met het virus. Vermoeidheid, hoesten, kortademigheid, intermitterende koorts, verlies van smaak en geur, concentratieproblemen, depressie … Langdurige Covid-ziekte manifesteert zich door een of meer symptomen van een lange lijst, meestal binnen drie maanden na infectie en duurt ten minste minimaal twee maanden. Het syndroom treft twee keer zoveel vrouwen als mannen.

Olivier somt op: “Er zijn geen symptomen specifiek voor lang-Covid, maar het heeft nog steeds bepaalde kenmerken: het fluctueert met vermoeidheid die op de achtergrond blijft, lijkt te verergeren na intellectuele of fysieke inspanning en wordt na verloop van tijd zeldzaam.” Robineau, infectiewetenschapper bij het Tourcoing Hospital Centre (Noord-Frankrijk) en langdurig Covid-coördinator bij het Nationaal Agentschap voor Emerging Infectious Diseases.

virale reservoirs

Veel teams over de hele wereld werken eraan om de oorzaken van deze symptomen te begrijpen. In Frankrijk bijvoorbeeld lanceerden het Parijse ziekenhuis van Hôtel-Dieu (AP-HP), de Universiteit van Parijs en het General Institute for Medical Research Inserm eind 2020 een studie over de langdurige Covid binnen de “ComPaRe”-groep ( https://compare.aphp.fr /covid-long/): “2.500 patiënten worden zeer regelmatig gecontroleerd, waardoor we de verschillen in ziekteverschijnselen in de loop van de tijd kunnen begrijpen”, legt Dr.

Maar de verscheidenheid aan symptomen en hun niet-specifieke aard maken onderzoek moeilijk. Tot op heden bestuderen wetenschappers verschillende hypothesen.

Een daarvan is de persistentie van het virus in het organisme van sommige individuen. En zo werd begin september in een studie gepubliceerd in Clinical Infectious Diseases geconcludeerd dat het spike-eiwit (de sleutel waarmee SARS-Cov 2 cellen kan binnendringen, nota van de redacteur) aanwezig was bij patiënten met langdurige Covid-ziekte. Dit duidt op virale replicatie of de persistentie van virale overblijfselen lang na de eerste infectie.

Levend virus of virusresten kunnen ontstekingsactiviteit in stand houden, mogelijk de oorzaak van symptomen, maar deze bevindingen zijn niet gevonden door andere teams.

Er zijn andere manieren. Het virus zou na infectie verdwenen kunnen zijn, maar de eerste ontsteking, toen het eenmaal verscheen, had het immuunsysteem kunnen verstoren.

Multidisciplinaire cursus

De hypothese van “weefselbeschadiging” verhoogt de rol van de primaire infectieuze episode bij het verschijnen van permanente laesies in bepaalde organen.

Studies hebben ook schade aan bloedvaten aangetoond als gevolg van infectie.

“Voor elk van deze hypothesen zijn de gegevens nog niet erg sterk”, benadrukt Olivier Robino, weddend dat “we geen enkele reden zullen vinden om de lange ziekte van Covid te verklaren.” Hij zegt: “De oorzaken zijn misschien niet exclusief, ze kunnen worden gekoppeld, en zelfs sommige slagen in hetzelfde individu en zijn verschillend bij verschillende individuen.”

Het is dus moeilijk om een ​​oplossing te vinden voor deze langdurige covid-patiënten.

In het Hôtel-Dieu in Parijs biedt een protocol dat bekend staat als “CASPER” patiënten een zorgcursus van een halve dag gedurende een jaar: “Ze ontmoeten een besmettelijke arts of internist, een psychiater en vervolgens een arts die gespecialiseerd is in sportrevalidatie”, legt uit Professor Brigitte Rank, M.D. Esoteric, de oorsprong van dit circuit.

“In de proef van het team kunnen de meeste symptomen worden toegeschreven aan symptomatische functionele stoornissen (symptomen zijn het gevolg van een storing in het centrale zenuwstelsel, nota van de redacteur). Als gevolg hiervan wordt CGT vaak geassocieerd met lichamelijke activiteit onder toezicht.”

“Patiënten worden na drie maanden weer gebeld: de meesten zijn beter, meer dan de helft zegt genezen te zijn”, legt professor Rank uit. “Maar ongeveer 15% verbeterde helemaal niet”, geeft ze toe.