José Bove: “Ik voelde meteen dat het een opzet was” rond de film “A Matter of Principle”

Na de uitstekende ‘hartstochtelijke veroordeling’ in de zaak Viguere valt Antoine Rimbault opnieuw aan Voor de kwestie van gerechtigheid, mijn landIVan een ander soort. Economisch beleid. In wat, in zijn woorden, ‘een goed uitgevoerde kantoorthriller’ is, keert hij stap voor stap terug naar ‘Dali Gate’ of de Expulsion in maximale ondoorzichtigheid, van John Daly, Europees commissaris voor Volksgezondheid, is een zaak die corruptie, belangenconflicten en valse beschuldigingen combineert en waarbij de hoogste Europese autoriteiten betrokken zijn. Onder hen is José Barroso. Dan blzbewoner van de commissie, LobbyistenTabak en het Europees Bureau voor fraudebestrijding van OLAF. Zonder José Bove te vergeten, lid van het Europees Parlement Dan Het konijn grootgebracht…

Waarom ben je hierin geïnteresseerd?

Antoine Raimbault : in het beginjHij wilde werken aan het ventileren van invloed, aan lobbyen en aan de financiering van openbare instellingen door speciale belangen. Door mijn onderzoek kwam ik de Daly-zaak tegen, die later door José Bove werd verteld in een hoofdstuk van het boek ‘Filibuster in Brussels, Lobbying in the Heart of Europe’.Ha Een boek waarin hij vertelt over de strijd die hij voerde toen hij lid was van het Europees Parlement. Ik ontdekte dat er een ‘kantoorthriller’ in zat, met veel van de thema’s die mij interesseerden, recht en gerechtigheid En Hierdoor kon ik me bovendien verdiepen in de kern van de Europese instellingen, waar ik vrijwel niets vanaf wist. . Ik had dus de ambitie om van dit complexe materiaal een film te maken.

De naam van de film is ” Sch“Een principekwestie”: Was u in principe geïnteresseerd in het ontslaan van Daly?

José Bove: Ja, omdat ik a priori geen persoonlijke reden had om hem te verdedigen, behalve een gevoel van onrechtvaardigheid jegens hem. We stonden niet aan dezelfde politieke kant, maar onze discussies hadden altijd gelijk, en wetende dat zijn vader aan longkanker stierf, begreep ik niet waarom hij ermee instemde steekpenningen van de tabaksindustrie aan te nemen, en waarvan hij werd beschuldigd. …Dus ik voelde meteen dat het een opzetje was…

Hoe zit het met Paulie Laniers die Jose Bove zal spelen?

Antonius Rdoel : Ik had een acteur nodig om Jose te belichamen. Polly en Jose hebben veel gemeen. Ze hebben allebei een sterk karakter, en Pauly heeft de punkspirit die José ook heeft, vermengd met grote tederheid. Ik nam Polly mee naar José op het Larzac-plateau en toen ik ze zag lachen, wist ik meteen dat er iets ging gebeuren.

Hoe houden we dit opwindende ritme vol in dit bureaucratische universum dat het Europees Parlement is?

Antoine Rimbault: Door niets op te offeren aan het ritme, of door het onderzoek te escaleren dat begint bij woorden en richting actie gaat. Je moet aan het einde van elke reeks altijd een bal in de lucht laten, zodat je in de volgende reeks een andere bal kunt matchen.

Het Europees Parlement lijkt een enorm mechanisme dat moeilijk te manoeuvreren is.

José Bove: In tegenstelling tot wat je zou denken, is het Europees Parlement veel minder ondoorzichtig dan in Frankrijk, en zijn werking is veel democratischer dan in Parijs. In het Franse politieke optreden, geheel zwart of wit, bouwen de meerderheid en de oppositie samen niets op. In het Europees Parlement kunnen verschillende politieke partijen, zelfs tegenpartijen, samenwerken als ze hetzelfde doel nastreven. En ikzelf heb, zoals we in de film zien, aan deze kwestie gewerkt met Inge Grassl, het hoofd van de Commissie Begrotingscontrole en lid van de Europese Volkspartij, die dus een rechtse partij is. In Europa is het normaal, zo werken de dingen. Als het om bureaucratie gaat, is het aantal ambtenaren in de Europese Commissie kleiner dan in de stad Parijs…