Erdogan ontkoppelt de gelddrukpers en het pond zakt naar het laagste niveau ten opzichte van de dollar en de euro – Bevrijding

Het gevaar dreigde. De Turkse lira, die voorafgaand aan de presidents- en parlementsverkiezingen in mei zwaar en kunstmatig werd ondersteund door de Centrale Bank van Turkije, bereikte op woensdag 7 juni een nieuw historisch dieptepunt ten opzichte van de dollar. Tien dagen na de herverkiezing van president Recep Tayyip Erdogan wordt ongeveer 1 dollar verhandeld tegen 22,80 TL, tegen -5,5%. Ook de Turkse Lira verloor veel terrein ten opzichte van de euro (-5,35%). Het wordt verhandeld tegen ongeveer 24,38 pond per euro, vergeleken met minder dan 21,5 pond per euro vóór de tweede ronde van de presidentsverkiezingen op 28 mei.

Gesteund door goedkope arbeidskrachten en een efficiënt banksysteem, wordt de Turkse economie geconfronteerd met een probleem veroorzaakt door Erdogan zelf vanwege zijn kruistocht tegen de “buitenlandse lobby” van hoge rentetarieven. Een beleid dat in bijna alle staten wordt uitgevoerd om te proberen de inflatie te beteugelen door de vraag te beteugelen. In het verleden beriep de Turkse president zich ook op de leer van de islam, die woeker (geld lenen) verbiedt.

Om zijn ideologische en economische strijd te voeren, laat Erdogan de gouverneurs van de Centrale Bank van Turkije dansen. De resultaten waren desastreus: de Turkse lira kelderde en de officiële jaarlijkse inflatie bereikte in de herfst de 85% – of zelfs meer dan verdubbeld, volgens een groep onafhankelijke Turkse economen.

De tussenkomst van de Turkse centrale bank, die tussen 1 januari en de presidentsverkiezingen in mei meer dan 30 miljard dollar uitgaf, maakte het mogelijk om de daling van de lokale munt in te dammen. Maar dit beleid is op de lange termijn niet houdbaar.

Experts komen met twee oplossingen om te proberen de Turkse economie weer op de rails te krijgen: rente verhogen of het pond laten dalen, omdat monetaire steunmaatregelen het voordeel wegnamen van lage rentetarieven in een economie die wordt gedomineerd door de maakindustrie. De eerste hypothese werd tijdens de campagne uitgesloten en de tweede zou erg pijnlijk zijn. Dit zou de koopkracht van Turken verder aantasten en zou de regering kunnen dwingen miljarden dollars te zoeken voor maatregelen ter ondersteuning van het gezin, naast tal van verkiezingsbeloften.

In het licht van de dreigende catastrofe lijkt president Recep Tayyip Erdogan genoodzaakt zijn toon te veranderen. Hij heeft op zaterdag 3 juni al een stap opzij gezet door een nieuwe minister van Economie, Mehmet Şimşek, te benoemen ten gunste van een traditioneel economisch beleid, dat over het algemeen gericht is op het verhogen van de rentetarieven en het verlagen van de overheidsuitgaven. Bij zijn aantreden waarschuwde hij dat het nodig zou zijn om terug te keren naar “rationele maatregelen”.