Nederlandse boeren ventileren hun woede richting Europa

“We kunnen al deze regels niet langer verdragen. We monitoren onze velden per satelliet en per vliegtuig. De veranderingen die ons worden opgelegd zullen minstens één generatie duren. Het is heel simpel: we willen onze huid!”

John Brewer is de laatste van een familie van melkveehouders die al vijf generaties in Nijaveen boeren. Deze gemeente met 3.800 inwoners ligt in de provincie Drenthe in het noordoosten van Nederland. Naast de prachtige molen uit 1786 bestaat het ecosysteem voornamelijk uit twintig melkveebedrijven. “Twee zullen binnenkort failliet gaan. Over tien jaar zullen er ongeveer tien verdwenen zijn; ze zullen het niet meer kunnen doen. Deze landen zullen weer bos worden. Tenzij we daar nieuwe huizen bouwen”, zegt John, wijzend naar deze voorheen gecultiveerde gronden waar nu kleine pandals wonen. Ze willen dat we verdwijnen! »

Om te overleven op deze 65 hectare grote boerderij, verkoopt Brewer een deel van de melk van zijn honderd koeien rechtstreeks aan consumenten. Zijn vrouw zorgt voor de kalveren en zijn 65-jarige vader komt hem helpen, maar nu heeft hij twee kunstknieën. Dit is een van de redenen dat John de melkrobot heeft aangeschaft, waarbij elke koe drie keer per dag het melkproces doorloopt. Dit alles voor slechts 35.000 euro. ‘We hebben geen andere keuze dan te lenen’, zei hij.

Twee jaar geleden namen boeren uit de hele regio deel aan massale demonstraties waar tienduizenden mensen op afkwamen. Ze reageerden op het besluit van de Nederlandse regering om de veestapel met 30% te verminderen en 3.000 boerderijen te elimineren om de uitstoot van broeikasgassen door de landbouw tegen 2030 met 50% te verminderen.

Een vaag principe

Want dit is waar het allemaal begon. Nederlandse boeren waren de eersten die in Europa opkwamen. John herinnert zich duizenden tractoren die Hack-wegen blokkeerden onder de slogan “geen voedsel zonder boeren”. Deze boerenopstand verspreidde zich later naar Frankrijk, Duitsland, België, Polen, Spanje en Roemenië, waardoor de Europese Unie uiteindelijk tot heroverweging werd gedwongen. Groene deal » Een paar weken geleden aangenomen en teruggeschroefd op het gebied van de vermindering van pesticiden, de vruchtwisseling en de maatregelen voor bodembehoud. Ironisch genoeg was het de Nederlander Frans Timmermans die onderhandelde voordat hij de Europese Commissie verliet om de leiding van de Partij van de Arbeid (PVDA) op zich te nemen.

“Nederland voert een heel vaag beleid. Jarenlang heeft de overheid een sterk geïndustrialiseerde landbouw gepromoot”, zegt Menno Hurenkamp, ​​politicoloog aan de Universiteit Utrecht. “Tegenwoordig wordt van boeren gevraagd hun kuddes drastisch en snel te verkleinen grote landbouwbanken dringen aan op uitbreiding, maar de nieuwe regels gaan in de tegenovergestelde richting.

Met zijn 53.000 boerderijen en vier miljoen runderen, batterijen kippen in stellingen en drijvende veehouderijen stoot Nederland vier keer meer stikstofvervuiling uit dan het Europese gemiddelde.

Na enkele jaren van uitstel heeft de Raad van State de regering uiteindelijk opgedragen de CO-uitstoot in 2019 te verminderen, in lijn met de Europese richtlijn.₂ In de directe omgeving van de grote natuurgebieden die bekend staan ​​als Natura 2000. In een in 2019 gepubliceerde verklaring riep oud-premier Johan Remkes op tot “drastische maatregelen”. Mark Rutte, sinds 2010 premier, is vastbesloten om van Nederland een wereldleider te maken op het gebied van milieubescherming.

“De boeren hadden het gevoel dat ze een symbool waren geworden van al diegenen die zich verwaarloosd voelden door de overheid en de macht van de grote steden in dit land”, zegt David Bose, socioloog aan de Universiteit van Amsterdam. “In Nederland zijn boeren populairder dan milieuactivisten. Ze vertegenwoordigen misschien maar 1% van de bevolking, maar Nederlanders zijn instinctief met hen verbonden. Hun protest veranderde al snel in een echte politieke beweging die de rollen volledig omdraaide.”

Partij van de vergetenen

In 2019 richtte de zeer charismatische Caroline van der Plass de Boerenburgerbeweging (BoerBurgerBeweging, BBB) op, die in slechts een paar jaar fenomenaal succes heeft geboekt. Tijdens haar eerste verkiezing reed de dochter en sportverslaggever van de Ierse vrouw op een tractor naar het parlement. Met de omgekeerde Nederlandse vlaggen op de landbouwgronden van het land kwam de BBB als beste uit de bus bij de regionale verkiezingen van maart 2023, waardoor de christen-democraten, die traditioneel het diepe land vertegenwoordigen, praktisch van de kaart werden geveegd. Bij de parlementsverkiezingen van 22 november kwalificeerde hij zich voldoende om deel te nemen aan de coalitie die de extreemrechtse leider Geert Wilders probeert te vormen.

“Der Blass is misschien niet de meest ontwikkelde politicus, maar hij is wel een duidelijk rolmodel dat gewone mensen aanspreekt”, zegt socioloog Bose.

In de provincie Trento is John Brewer een van de 17 BBB-functionarissen (van de 43 vertegenwoordigers) die in het provinciale parlement zetelen. In juni wil hij de boeren op het woord brengen in Brussel. “Ik ga graag naar buiten en stel vragen die normale mensen stellen. “Wij zijn de partij van kleine steden die niemand in de grote steden hoort”, zegt hij. Op 17^e plaats op de lijst, heeft hij enige kans om geselecteerd te worden. Maar om dit te laten gebeuren, zal de BBB op 9 juni het succes van vorig jaar moeten herhalen.

Andi Balmen, directeur-generaal van Greenpeace Nederland, zegt dat boeren zijn uitgebuit. “De Nederlandse landbouw heeft alle ecologische en sociale grenzen overschreden. Vandaag is ze tegen een muur aangelopen”, zegt Greenpeace met een voorstel van 4 miljard euro om boeren aan te moedigen zich te bekeren de behandeling van mest, op de lange termijn gelooft de heer Ballmen niet dat dit de uitstoot aanzienlijk zal verminderen. De enige oplossing is het verminderen van de veestapel en onze vleesconsumptie. Ik zag niemand anders. »

Ecologie en landbouw

“Wij willen leven van ons inkomen, niet van subsidies”, antwoordt John Swagg. In het noordelijke puntje van Noord-Holland ligt Parsingerhorn, een dorp met 925 inwoners waar Swag dankzij de kwelders al sinds 1850 melk produceert, waardoor Beemster een oude Goudse kaas kon maken die vooral bekend staat om zijn zoutkristallen.

‘Ze zeggen dat we onze dieren mishandelen, het is een grap!’ zegt Jan terwijl hij Roosja, de babykoe die een dag eerder is geboren en al onder de voeten is, bij de neus aait. ‘In Nederland zijn er niet veel serieuze milieuactivisten een heel netwerk dat gekozen functionarissen beïnvloedt. Ze willen geen vlees meer eten, maar dat is geen Nederlands concept. In de steden denken we daar niet zo over.

John verliet de Liberale Partij (VVD) – die volgens hem naar links was afgedreven en “altijd meer regelgeving eiste” – voor de PPP. “Natuurlijk moeten we ons aanpassen aan de klimaatverandering, maar we moeten onszelf de tijd geven. Laat ons niet verdwijnen en importeer vervolgens voedsel uit landen die niet dezelfde kwaliteit hebben als wij. » Voor Europa is dit een Dat is een goede zaak, maar we praten niet meer over voedselsoevereiniteit.” “Europa moet echter de Europeanen voeden”, benadrukt hij.

In een land met 17 miljoen inwoners dat nauwelijks de gezamenlijke oppervlakte van de Gaspé en Pas-Saint-Laurent bestrijkt, zijn de grondkosten onbetaalbaar. “Dit is de reden waarom het steeds moeilijker wordt om een ​​boerderij te kopen, en banken zijn terughoudend om ons leningen te verstrekken. » John kon dit alleen doen met de hulp van zijn broer Nicholas en zijn neef Louis.

Iedereen is van mening dat een boerderij niet de laatste in de familie mag zijn. Maar ze geloven dit nog lang niet.

Financiering dankzij ondersteuning van dit rapport Transat Internationaal Journalistiek FondsPlicht.