NASA heeft kandidaat-landingsplaatsen onthuld om astronauten naar de maan terug te brengen

Een paar dagen geleden selecteerde NASA verschillende potentiële maanlandingslocaties voor de Artemis III-missie, het eerste van een programma dat gericht is op het terugbrengen van de Verenigde Staten naar de maan. NASA plant dit in 2025 met een bemanning van twee astronauten Waaronder een vrouw en een kleurling. Dertien plaatsen van ongeveer 15 vierkante kilometer waarbinnen een of meer landingsplaatsen zouden kunnen worden gelegen, met een straal van meer of minder dan 100 m, zijn geïdentificeerd. Uiteraard zijn deze plaatsen niet willekeurig gekozen. Ze bieden ideale “technische” omstandigheden om er te landen, te leven en te werken en zijn van wetenschappelijk belang.

in tegenstelling tot Landingsplaatsen voor Apollo-missiesGelegen inevenaar En aan de zichtbare kant van de aarde bevinden alle toekomstige Artemis-missielocaties zich op de zuidpool van de maan. De keuze voor tientallen potentiële locaties, in plaats van een paar, wordt verklaard door de wens van NASA om zichzelf het hele jaar door een zekere mate van flexibiliteit en flexibiliteit te geven bij het lanceren.

Deze selectie is gemaakt op Database doorvragen maanverkenningsvoertuigInclusief Hoogte- en topografische kaarten Wat het mogelijk maakte om pieken te identificeren licht eeuwigdurend, vloeren Permanent onder graven Zon Het meest geschikte terrein om te landen. Ze hebben allemaal lichtomstandigheden voor een aaneengesloten periode van minimaal 6,5 dagen, d.w.z. Looptijd Planner voor de Artemis III-missie. Deze zonneschijnomstandigheden zijn essentieel omdat ze een bron van energie zijn en temperatuurveranderingen verminderen.

Afleverlocaties die voldoen aan technische en wetenschappelijke normen

Het kiezen van een landingsplaats is altijd een hoofdpijn voor het wetenschappelijke team voor elke missie, aangezien de locatie niet alleen handig moet zijn voor onderzoekers, maar vooral voor de ingenieurs en piloten van de maanlander die zal landen. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is het niet altijd mogelijk om daar te landen waar de wetenschappelijke interesse het grootst is, omdat er met veel criteria rekening moet worden gehouden. Voor het grootste deel is het gerelateerd aan de gecombineerde capaciteiten van ruimtelanceringssysteem (SLS), van het ruimtevaartuig Orion En de ruimtevaartuig menselijk landingssysteem Van SpaceX Wat het missieprofiel en het landingspad zal definiëren ruimteschip.

Daarnaast moet het oppervlak waarop Artemis III zal landen ook aan bepaalde voorwaarden voldoen, zoals een zo vlak mogelijke ondergrond en licht overbelast met grote rotsblokken en een hoogte die het contact met de grond vergemakkelijkt.

Ook deze landingsplaatsen werden gekozen op basis van wetenschappelijke aanbevelingen. Het is niet verwonderlijk dat ze zich allemaal in de directe nabijheid van holtes of putten bevinden die permanent in de schaduw van de zon liggen en die hun bodems en vloeren kunnen beschermen met waterijs. ” Veel van de locaties die in deze gebieden te zien zijn, bevinden zich in enkele van de oudste delen van de maan en bieden, samen met de permanent beschaduwde gebieden, de mogelijkheid om meer te leren over de geschiedenis van de maan door nog te bestuderen maan materiaal. zei Sarah Noble, hoofdwetenschapper voor de Artemis-missie voor NASA’s Planetary Science Division.

Ten slotte hield het team van ingenieurs en wetenschappers dat verantwoordelijk is voor het selecteren van deze locaties ook rekening met wetenschappelijke doelen Specifiek voor de Artemis III, met name om te allen tijde in de buurt van een gebied in de zon te landen om de bemanning gemakkelijk toegang te geven, terwijl de achteruitgang of zelfs besmetting wordt beperkt, zodat manoeuvreerbaarheid een landing kan veroorzaken. Dit moet de bemanning in staat stellen monsters te verzamelen en wetenschappelijke analyses uit te voeren in een gebied zonder ze te beschadigen ruimteschipdie belangrijke informatie zal opleveren, zoals de diepte, verdeling en samenstelling van het waterijs dat bijvoorbeeld op de zuidpool van de maan is bevestigd.