Leven we in een simulatie? Er is een mogelijke nieuwe wet van de natuurkunde die dit idee ondersteunt

Door zich te verdiepen in de complexiteiten van de natuurkunde en filosofie, biedt de onlangs voorgestelde Tweede Wet van de Informatiedynamica een nieuwe opvatting van het universum door informatie te koppelen aan systemische dynamiek. Deze wet, met zijn potentieel om een ​​‘theorie van het universum als een computersimulatie’ te ondersteunen, werpt wetenschappelijke en filosofische implicaties op en opent zo een dialoog tussen de waargenomen realiteit en gesimuleerde kenmerken van ons universum.

Het verkennen van de werkelijkheid door de lens van de natuurkunde is altijd een uitdaging geweest voor de wetenschappelijke gemeenschap. Tegenwoordig biedt infodynamica, die de interactie tussen informatie en de dynamiek van fysieke systemen bestudeert, een uniek perspectief voor het begrijpen van ons universum. En het zou feitelijk de zeer controversiële theorie kunnen ondersteunen dat we slechts karakters zijn in een geavanceerde virtuele wereld.

Deze theorie is niet nieuw. Een recente studie door een onderzoeker van de Universiteit van Portsmouth suggereert echter dat er een nieuwe natuurwet bestaat die dit idee zou kunnen ondersteunen. Het wordt de ‘Tweede Wet van de Informatiedynamiek’ genoemd en is geformuleerd op basis van het idee dat informatie een fysieke grootheid is die kan worden gemeten en geanalyseerd. Dit biedt een nieuwe manier om de theoretische natuurkunde en ‘onze realiteit’ te verkennen. Het werk van Dr. Melvin Fopson wordt gepubliceerd in het tijdschrift AIP-aanbiedingen.

Informatica: een nieuw vakgebied

Zoals eerder vermeld, kijkt infodynamica naar de fundamentele relatie tussen informatie en de dynamiek van fysieke systemen. Het beschouwt informatie niet louter als gegevens of als een abstract concept, maar eerder als een fysieke, meetbare entiteit die het gedrag beïnvloedt van de systemen die deze informatie bevatten.

Dr. Melvin Fopson heeft eerder onderzoek gepubliceerd waaruit blijkt dat informatie massa heeft en dat alle elementaire deeltjes informatie over zichzelf opslaan. In 2022 ontdekte hij een nieuwe natuurwet die genetische mutaties in levende organismen kan voorspellen en de mogelijke gevolgen ervan kan helpen beoordelen. Het is gebaseerd op de tweede wet van de thermodynamica, die stelt dat entropie – een maatstaf voor wanorde in een geïsoleerd systeem – alleen maar kan toenemen of gelijk kan blijven.

Fobson legt uit in A Ik heb gerapporteerd Hij verwachtte dat de entropie van informatiesystemen in de loop van de tijd ook zou toenemen, maar ontdekte dat deze constant bleef of afnam. Vervolgens stelde hij de tweede wet van de informatiedynamiek vast.

Dit laatste introduceert het idee dat informatie, net als energie, de natuurlijke neiging heeft zich te verspreiden of te verspreiden wanneer deze aanwezig is in een gesloten systeem. Dit betekent dat informatie in een geïsoleerd systeem niet constant of lokaal blijft, maar de neiging heeft zichzelf te verspreiden op een manier die de entropie ervan maximaliseert.

Belangrijke wetenschappelijke implicaties

Op het gebied van biologische systemen geeft de tweede wet van de informatiedynamiek aan dat genetische mutaties worden bepaald door de entropie van informatie, en niet door willekeurige mechanismen of alleen onder invloed van omgevingsfactoren. Dit wijst op een nieuw begrip van evolutionaire en genetische processen, die van invloed zijn op diverse terreinen, van farmacologie tot epidemiologische surveillance, gentherapieën en virologie.

Als het om de atoomfysica gaat, geeft de wet inzicht in het gedrag van elektronen in multi-elektronische atomen, vooral met betrekking tot de regel van Hund, die beschrijft hoe elektronen atomaire orbitalen bezetten. Het suggereert dat elektronen zichzelf organiseren op een manier die hun informatie-entropie minimaliseert, wat nieuwe inzichten kan opleveren in de stabiliteit van chemicaliën en de eigenschappen van elementen in het periodiek systeem.

Op het gebied van de kosmologie presenteert de Tweede Wet van de Informatica zichzelf als een kosmologische noodzaak, vooral wanneer deze wordt toegepast op een uitdijend, adiabatisch universum. Dit zou gevolgen kunnen hebben voor ons begrip van de thermodynamica van het universum en hoe informatie en energie op kosmische schaal worden gedistribueerd en geëvolueerd.

Ten slotte kan de alomtegenwoordigheid van symmetrie in het universum, zoals Fobson uitlegt, worden begrepen door het prisma van deze wet. Symmetrie, die alomtegenwoordig is in de natuurwetten, zou een gevolg kunnen zijn van de neiging van het universum om de entropie van informatie te verminderen, en daarmee een mogelijke verklaring bieden voor de dominantie van symmetrie in natuurlijke fenomenen.

Een gebrekkige gesimuleerde wereld of een superalgoritme?

In de context van de theorie van het universum als een computersimulatie geeft deze wet aan dat informatieverspreiding een fundamenteel principe is dat de dynamiek van het gesimuleerde universum stuurt of beperkt. Bedenk dat de Simulated Universe Theory stelt dat ons bestaan ​​en universum het resultaat kunnen zijn van complexe computersimulaties. Deze hypothese suggereert dat wat wij als ‘onze realiteit’ beschouwen in feite een kunstmatige constructie kan zijn, gecoördineerd en onderhouden door zeer geavanceerde computertechnologie.

De centrale vraag hier is of de neiging van informatie om in een gesloten omgeving te verdwijnen kan worden beschouwd als een intrinsiek kenmerk van simulatie. Met andere woorden: is deze verspreiding van informatie een geprogrammeerd element, of is het een soort ‘regel’ die inherent is aan de simulatie en die het gedrag van informatie in het gesimuleerde universum stuurt? Of kan het alternatief worden gezien als een ‘glitch’, een anomalie of fout in de simulatie, waardoor de grenzen of beperkingen worden onthuld van de technologie die onze gesimuleerde realiteit ondersteunt?

Bovendien vergelijkt Fobson informatiebeheer in het universum met datacompressiemechanismen in computersystemen om opslagruimte te besparen en het energieverbruik te verbeteren, wat de hypothese van het ‘gesimuleerde universum’ versterkt. De implicaties van deze wet, die de gelijkwaardigheid van massa-energie-informatie ondersteunen, suggereren dat informatie dus een fysieke entiteit zou kunnen zijn, mogelijk gerelateerd aan de mysterieuze donkere materie. Toekomstige stappen in dit onderzoek vereisen experimentele validaties, met experimenten zoals die zijn ontworpen om toestanden van materie in het universum te onderzoeken via deeltjes- en antideeltjesbotsingen.

bron : AIP-aanbiedingen