Er is een reuzeninktvis gefilmd in volledige aanvalsmodus, een uiterst zeldzame gebeurtenis

De onderwaterafgrond, die nog grotendeels onbekend is, zit vol met fantastische wezens. Over dit onderwerp publiceerden Australische en Britse onderzoekers van de University of Western Australia (Australië) en Kelpie Geosciences (Verenigd Koninkrijk) op donderdag 16 mei 2024 een bijzonder zeldzame video, naar verluidt gefilmd op een diepte van meer dan 1.000 meter. geografie . Daar zie je een reuzeninktvis van twee meter lang met vreemde lichtgevende armen.

Knippert

Deze foto’s, genomen in de Stille Zuidzee, ten noordoosten van de Samoaanse eilanden, tonen een soort die nog grotendeels onbekend is: Tanningia danae. “Het grootste deel van onze kennis over deze grote inktvis komt van zijn strandingen.”Onder de aandacht gebracht door professor Alan Jamieson, van de University of Western Australia (UWA). BBC nieuws . Daarom hebben wetenschappers weinig informatie over hun gedrag.

Deze dieren leven op grote diepte, waar het bijna helemaal donker is. Om te overleven heeft dit roofdier ‘fotoforen’, bioluminescerende organen die als bakens aan de uiteinden van zijn armen fungeren. Hij heeft ongeveer de grootte van een citroen en zal de grootste in het dierenrijk zijn. Hij maakt het zo flitsend “Om de prooi te verblinden, bevriest u deze een paar ogenblikken.”vóór haar arrestatie.

Mislukte aanval

Met de video kun je dus een Tanningia danae Op het werk. Op de foto’s zien we een individu van ongeveer 75 cm lang in volledige aanvalsmodus. De inktvis probeert het aas, een stukje makreel, te vangen dat de onderzoekers hebben geplaatst. Helaas mist het dier zijn prooi en blijft hij zich vastklampen aan een van de camera’s voordat hij zich omdraait.

Deze reeks biedt onderzoekers daarom de kans om de beroemde kandelaars in detail en vanuit verschillende hoeken te observeren. Het legt ook precies uit hoe deze inktvissen hun prooi aanvallen. “We zijn heel blij dat we deze inktvis hebben kunnen fotograferen.”Tot slot gaf dr. Jess Colbus van de Universiteit van West-Australië commentaar.