Emmanuel Macron’s verkorte beweringen over Franse werktijden

Jaren gingen voorbij en Emmanuel Macron herhaalde zijn kritiek op de productiviteit van de Fransen. In 2019 heeft de voormalige minister van Economie Het wordt al heel selectief benadrukt wie welke “Frankrijk doet dat gemiddeld veel minder dan zijn buurlanden.” Vervolgens baseerde hij zijn beoordeling op een economisch onderzoeksbureau dicht bij werkgevers, Coe-Rexecode, in plaats van cijfers van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO), die al het tegenovergestelde beeld schetste.

Twee jaar later, ter gelegenheid van de presentatie, dinsdag 12 oktober, van het Frankrijk 2030 Investeringsplan, heeft de president van de Republiek Herhaal en verduidelijk zijn uitspraken :

“Als we onszelf vergelijken, zijn we een land dat qua kwantiteit minder werk doet dan anderen, en dat blijft zo. We hebben dus de hoeveelheid werk toegewezen gekregen die niet op het juiste niveau is, noch in de levenscyclus of in de cumulatieve tabellen. (…) We hebben een land nodig dat meer produceert. “

De volgende dag, aan het einde Raad van MinistersRegeringswoordvoerder Gabriel Atal legde deze verklaring uit: “De president van de republiek gaf een voldongen feit aan: Franse arbeid is gemiddeld minder dan de anderen.” [habitants des] OESO-landen, dit zeggen de OESO-statistieken [qui regroupe 38 pays, essentiellement occidentaux et industrialisés]. In 2020 werkten de Fransen met een baan zo’n driehonderd uur minder per jaar dan het OESO-gemiddelde. Als we beginnen met werkdagen van zeven uur, betekent dat minder dan een maand werk. En als we kijken naar de wekelijkse arbeidstijd van mensen die een baan hebben, dan werken de Fransen twee en een half uur minder per week dan het gemiddelde voor de OESO-landen. ” Deze interpretatie trekt de beschikbare indicatoren in de richting die bij de overheid past.

Waarom is het twijfelachtig?

• Verkeerde weeknummers

Allereerst lijkt het misschien verrassend om het jaar 2020 als referentie te nemen, toen de Covid-19-pandemie in de meeste landen een duidelijke impact had op de productie en de arbeidsmarkt.

Bovendien beweert Gabriel Atal dat de Franse “Twee en een half uur per week werken is minder dan het gemiddelde in OESO-landen”. Dit is echter fout. Met 36,5 uur gemiddeld wekelijks werk in 2020 volgens de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling, ligt Frankrijk slechts dertig minuten onder het gemiddelde van 38 OESO-lidstaten (37 uur) en niet twee en dertig minuten. Frankrijk loopt zeker achter op Colombia (47,6 uur) maar voor op veel rijke landen, zoals Zwitserland (34,6 uur) en Nederland (29,5 uur).

• Echt jaarlijks tekort maar bevooroordeeld

Emmanuel Macron en Gabriel Attal hebben gelijk op jaarniveau, de Fransen werken gemiddeld 1.402 uur, vergeleken met 1.687 uur in OESO-landen en tot 2.124 uur voor Mexicanen, volgens cijfers voor 2020.

Maar deze indicator heeft veel vooroordelen. Om te beginnen combineert het fulltime en parttime banen. Dit laatste is mechanisch onder het gemiddelde, vooral in Duitsland, waar het veel voorkomt, vooral onder vrouwen: het land staat als laatste in deze ranglijst. Het is daarom onmogelijk om berekeningen op basis te maken, zoals Gabriel Attal suggereert “Werkdagen zijn zeven uur” Terwijl de twee helften in aanmerking worden genomen.

Door rekening te houden met seizoenarbeiders, waarvan er veel zijn in toeristische landen zoals Frankrijk, wordt op dezelfde manier bijgedragen aan het verminderen van de gemiddelde jaarlijkse arbeidstijd. Ten slotte houden deze vergelijkingen rekening met het aantal niet-werkdagen (betaald verlof en feestdagen), dat van staat tot staat varieert. Met 35 “vakantiedagen” behoren werknemers in Frankrijk tot degenen met meer, wat leidt tot een lager jaarlijks gemiddeld uurtarief.

• Een van de beste productiviteit per uur in Europa

Heeft Emmanuel Macron ervoor gekozen om het glas half leeg te zien? Andere indicatoren, zoals arbeidsproductiviteit per werkzame persoon en arbeidsduur, die de verschillen tussen voltijd en deeltijd opheffen, zijn eerder in het voordeel van Frankrijk. Volgens EU-gegevens staat het land op de zevende plaats voor 2019 en op de vijfde plaats voor 2020. Als Ierland ver voorop loopt, presteert Frankrijk op dit gebied beter dan Duitsland.

Deze uurproductiviteit wordt ook in het buitenland erkend. zoals aangegeven Brits liberaal weekblad De econoom 2015: “De Fransen kunnen vrijdag op vakantie zijn en ze zullen in een week meer produceren dan de Britten.”

Wees voorzichtig, maar dat betekent niet dat de Fransen individueel meer “werkers” zijn dan waar dan ook, maar de productiviteit is daar over het algemeen hoger. Dit hangt van veel factoren af, OESO geeft aan: Persoonlijke capaciteiten van individuen, maar ook strategieën voor productie, werkorganisatie, technische ontwikkeling, efficiëntie en schaalvoordelen.

• Naast de gemiddelde baan, de kwestie van de werkgelegenheid

De vraag is dus complexer dan een eenvoudig jaargemiddelde zou kunnen onthullen. Bovendien, voor Antoine Jugaard, econoom bij de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling, en auteur van A Post over de kwestie van de werktijd in Frankrijk,,Het grootste probleem is niet het wekelijkse of jaarlijkse volume van het uur, maar het dalende aantal jaren werk, dat Emmanuel Macron noemt als hij het heeft over de hoeveelheid werk. “in de levenscyclus”. Dit aantal jaren hangt echter minder af van de legale arbeidstijd dan van de fluïditeit van de arbeidsmarkt en het vermogen om jong en oud te integreren.

De heer Jugaard merkt echter op dat de arbeidsparticipatie aan het einde van de studies veel lager is dan het Europese gemiddelde voor minder gekwalificeerde werknemers, en snel daalt vanaf de leeftijd van 54, met een effectieve pensioenleeftijd. De arbeidsmarkt is de op één na laagste van alle OESO-landen voor mannen. Geen verlenging van de werkuren wekelijks Het uitstellen van de pensioenleeftijd zou ook het probleem van hun lage inzetbaarheid oplossen.