De onderzoekers zeggen dat het instorten van de ijskap niet onvermijdelijk is

Onderzoekers concludeerden in een studie die maandag in het tijdschrift Nature Communications werd gepubliceerd dat de ineenstorting van de West-Antarctische ijskap – die een catastrofale zeespiegelstijging zou kunnen veroorzaken – niet “onvermijdelijk” is.

Sinds het begin van de jaren negentig hebben wetenschappers een versnelling van het smelten van ijs waargenomen in deze regio van Antarctica, onder invloed van door de mens veroorzaakte klimaatverandering. Sommigen vrezen een onomkeerbare ineenstorting van de ijskap, die zal doorgaan ongeacht de toekomstige klimaatverandering.

Het zou dus een van de klimatologische “omslagpunten” zijn die een catastrofale kettingreactie veroorzaken – in dit geval een aanzienlijke stijging van de oceaanspiegel. Maar een team van onderzoekers in de Verenigde Staten en Verenigd koninkrijk Zojuist een studie gepubliceerd waaruit blijkt dat niet alles is opgelost.

Langzamer

Ze observeerden de ontwikkeling van West-Antarctica, de thuisbasis van gigantische gletsjers die extreem onstabiel zijn en genoeg ijs bevatten om de zeespiegel met 3,3 meter te laten stijgen. Met behulp van observaties en satellietgegevens hebben ze vastgesteld dat de snelheid en omvang van ijsverstoringen langs de kust varieert met lokale klimaatvariaties.

Zo vertraagde de terugtrekking van de ijskappen in het kwetsbare Sahelgebied tussen 2003 en 2015. Deze vertraging was het gevolg van veranderingen in de oceaantemperaturen, die werden veroorzaakt door veranderingen in offshore wind.

“Het instorten van de ijskap is niet onvermijdelijk”, concludeert Eric Steig, een professor aan de Universiteit van Californië Washington naar mij Seattle. “Het hangt ervan af hoe het klimaat de komende decennia zal veranderen, een verandering die we positief kunnen beïnvloeden door de uitstoot van broeikasgassen te verminderen”, benadrukte hij.

Vermindering van de uitstoot van kooldioxide

In deze gebieden waait de wind meestal uit het westen en brengt warmer, zouter water met zich mee, waardoor het smelten van ijs toeneemt. Maar de intensiteit van deze winden was tijdens de verslagperiode zwakker voor de Edmontonzee, waardoor de ijsberg werd gespaard door een deel van deze wateren die hem aanvielen.

“Er is een sterk verband tussen het klimaat en de manier waarop het ijs zich gedraagt”, zegt Fraser Christie van het Scott Polar Research Institute. Cambridge. “We hebben de mogelijkheid om het ijsverlies in West-Antarctica te verminderen – als we onze uitstoot verminderen Kooldioxide Hij is klaar.

Anders Levermann van het Potsdam Institute for Climate Change Impacts Research, een wetenschapper die niet betrokken was bij de studie die maandag werd gepubliceerd, prees de gebruikte methode en benadrukte dat de bestudeerde periode vanaf dit punt overeenkomt met een “oogwenk”. Vanuit een spiegelstandpunt. Volgens hem is het nodig om de stijging van de oceaanspiegel te blijven voorspellen “met een destabiliserende hypotheseZuidpool westers”.