Thibault Tricol: Bretons op het puntje van de pijlen

Hij reist zo veel dat zijn koffer armoedig is. Net als hij zie je het land, continenten doorkruisend, luchthavens passerend en kriskras door hotels. Het is Thibault Tricol, een aardige vent uit Malguénac (56) die internationaal is gegaan om hem te brengen waar hij moet zijn. De pijlenster die nu zijn passie waarmaakt!

Droomdrager

Om hem te ontmoeten, gingen we naar zijn huis, vingen hem tussen twee vliegtuigen en enkele interviews met collega-journalisten. Hij is net terug van een showtoernooi in het Verenigd Koninkrijk, waar de kunst van het darten wordt geprezen: zelfs de Engelsen lijken ze te verkiezen boven bier, tenminste. Ook in andere landen is deze sport geliefd. De activiteit in Frankrijk is conservatief. Bijna stil. “Er wordt al zo lang mee gespot, het wordt beschouwd als een barsport”, betreurt degene die, door mensen erover te laten praten, wil dat er dingen gebeuren. “In alle nederigheid open ik de deuren, ik open de weg”, zegt hij. Eigenlijk, Thibault, de enige Fransman die een professional is geworden, laat veel kinderen verder dromen dan het doel.

nieuwe populariteit

Hij ontsloeg zijn eerste Panderella op 12-jarige leeftijd. “Het was mijn vader die begon te spelen. Ik herinner me, we stelden een doel in huis en gingen erop uit!” Ga naar de hoogten. Want 20 jaar later geldt hij als een van de beste spelers ter wereld, die over de hele planeet werkt.

Zonder goud te rollen, leef ik nu door mijn passie

De ene dag in de Verenigde Staten, de andere in Nederland, Japan, Denemarken of Korea, Tibow doet mee aan de mooiste toernooien. Afgelopen oktober won hij de Denmark Open, bekend als een van de belangrijkste toernooien in de ring. Tien dagen later nog één ding: Morbihani won de Welsh Open. Als gevolg hiervan is het een nieuwe populaire postzegel geworden in de wereld van darts en geen triviale postzegels. “Zonder het goud te rollen, leef ik nu door mijn passie”, bevestigt de voormalige tuinman die zijn maaier in voorraad had om zijn pijlen te slijpen.

Frans tintje

Thibault, inwoner van de World League Two, droomt ervan het volgende niveau te bereiken. Maar eerst moet je nog oefenen. Herhaal dezelfde gebaren. Mis niets. Gooi recht op het doel. “Het is instinctief, maar ik ben ook geen robot: onder druk kun je huiveren.” Dus mentale voorbereiding is de sleutel. “Ik werk veel aan mentale visualisatie en diafragmatische ademhaling”, legt de persoon die de fysieke dimensie van de activiteit kent in detail uit. “Het toernooi kan twaalf uur achter elkaar duren: een goede fysieke conditie is ook belangrijk.” Ondertussen zouden we, voor wat we het “Franse tintje” noemden, al naar nieuwe landen moeten vertrekken. nieuwe uitdagingen. Met zijn versleten tas maar zijn geweldige pupillen.