Zo ziet een supernova-schokgolf eruit

De Chandra Space Telescope heeft een schokgolf gedetecteerd van een sterexplosie. De nevel die werd gevormd door een nabijgelegen “gasmuur” vertraagde.

Het kostte 14 jaar aan gegevens om de schokgolf van deze supernova vast te leggen. Dankzij het Chandra Observatorium konden astronomen de beweging van deze golf vastleggen, die met een snelheid van 14 miljoen kilometer per uur beweegt. Dit zijn geweldige foto’s uitzending Op 24 juni 2021 op de NASA-site toegewezen aan de Chandra Space Telescope, die röntgenstraling bewaakt.

Het overblijfsel gevormd door de explosie van deze supernova “MSH 15-5” is gedoopt en lijkt de kleinste in de Melkweg te zijn. Het licht van deze supernova bereikte de aarde ongeveer 1700 jaar geleden. Toen deze ster stierf, creëerde de explosie een pulsar, een dichte en gemagnetiseerde ster.

afgeremd door de “gasmuur”

« Deze handgemaakte structuur is een nevel van energie en deeltjes die wordt uitgeblazen door een pulsar die is achtergelaten nadat de ster is ontploft. “Het Observatorium beschrijft in haar persbericht. We kunnen zien dat deze golf zich van het explosiegebied verwijdert en vervolgens vertraagt ​​​​door de aanwezigheid van ” gasmuur » Van een wolk in de buurt van het evenement.

Terwijl de rest van de supernova, die gevormd werd uit het puin van de oude ster en de explosiegolf, uitbreidde in de ruimte, veranderde zijn vorm. Met een beetje fantasie kunnen we de vorm van de vingers en de palm van de hand al zien. Deze hele kijk op de “hand” is niet nieuw: het was een fenomeen Reeds waargenomen in 2009.

Sommige brokstukken bewegen met snelheden tot 17 miljoen km/u

Nieuw is daarentegen de bepaling van de snelheid waarmee de supernovarest zich voortbeweegt, ongeveer 14 miljoen km/u, terwijl deze in botsing komt met de gaswolk (genaamd RCW 89). Sommige wrakken zijn zelfs nog sneller, met een geschatte snelheid van 17 miljoen km/u. De binnenrand van de wolk bevindt zich ongeveer 35 lichtjaar van het centrum van de explosie van de oude ster.

Dankzij de gegevens verkregen van het Chandra-observatorium, in 2004, vervolgens in 2008, en vervolgens eind 2017 – begin 2018, kan de beweging worden getraceerd. De geschatte snelheden lijken misschien indrukwekkend, maar ze verklaren het feit dat dit supernova-overblijfsel vertraagt. Bij een botsing met een RCW 89-wolk werd de snelheid van het materiaal verminderd. Volgens de onderzoekers zal het materiaal met een snelheid van ongeveer 48 miljoen km/u moeten reizen om de rand van de verste wolk te bereiken.

Vervolg van de video