Over 250 miljoen jaar zal de aarde een supercontinent worden (maar dat zul je niet leuk vinden)

Planeet – Je kent Pangea zeker. Maar Pangea Ultima, of de volgende Pangaea, is minder bekend: het is niettemin de toekomst van ons allemaal. Op een zeer verre horizon (in ieder geval 250 miljoen jaar) zal continentale drift hen rechtstreeks in elkaar hebben gebracht. Ze zullen dan hetzelfde continent hebben herbouwd als in het begin. Maar verwacht niet dat je kleinkinderen daar gaan wonen…

Zoals beschreven in een studie gepubliceerd in het tijdschrift natuurDeze toekomstige versie van onze aarde is niet echt welkom Homo sapiens. Vooral de lucht zal niet geschikt zijn voor zijn lichaam, met temperaturen die gemakkelijk boven de 40 graden uitkomen en vooral een atmosfeer op aarde die verzadigd is met koolstofdioxide. Een overschot aan koolstofdioxide zou voor een keer niets te maken hebben met de ‘auto’s’ waar president Macron van houdt.

Vulkanen, woestijnen en koolstofdioxide

De onderzoekers leggen dus uit dat de convergentie van de continenten niet soepel zal verlopen. Nu de continentale platen met elkaar in botsing komen, zal de vulkanische activiteit de afgelopen duizenden jaren intens zijn geweest. Wetenschappers zeggen dat gigantische vulkanen “enorme hoeveelheden koolstofdioxide” in de atmosfeer spuwen.

Alex Farnsworth en Chris Scotties

De hitte van het eindstation van Pangea zou ondraaglijk zijn voor mensen en de meeste zoogdieren. Bron: Alex Farnsworth en Chris Scotties

READ  De eerste bèta-insider is hier met enkele verrassingen

maar dat is niet alles. De zon voegt een persoonlijk tintje toe aan deze onaantrekkelijke foto. Over 250 miljoen jaar zal onze ster 2,5% helderder zijn: kleiner dan vandaag, en de kernreacties in de kern zullen versnellen. Voor onze planeet betekent dit meer zonnestraling, en dus meer warmte.

Omdat slecht nieuws niet op zichzelf staat, zou het hebben van één supercontinent in plaats van meerdere leiden tot gigantische woestijnen in het binnenland. Landen die niet langer in staat zullen zijn hun mineralen uit te wisselen met een oceaan duizenden kilometers verderop, zijn gedoemd om stof te verzamelen die door de wind wordt meegevoerd…

Bevinden wij ons in dit desolate landschap? Voor Alexander Farnsworth, paleoklimatoloog en co-auteur van de studie, is het vermogen om te overleven, bijvoorbeeld in grotten, niet volledig uitgesloten. Ik ben er echter niet zeker van of het een erg benijdenswaardig leven is: “Als we deze planeet zouden kunnen verlaten om een ​​meer bewoonbare plek te vinden, zou dat de beste oplossing zijn.”

Zie ook op HuffPost: