Op heterdaad betrapt, verslindt een ster een planeet

Frankrijk Persbureau , Geplaatst op wo 3 mei 2023 om 19:01 uur

Naarmate hij ouder werd, zwol de ster nabij het sterrenbeeld Adelaar van nature onevenredig op en maakte hij korte metten met de planeet waar hij zo dichtbij was, volgens de eerste waarneming van een dergelijk fenomeen door astronomen.

Laatstgenoemde had de premissen en gevolgen van een dergelijke gebeurtenis al opgemerkt. zegt Kechalai D, een postdoctoraal onderzoeker aan het Kavli Institute aan het MIT (Massachusetts Institute of Technology) en eerste auteur van de studie die woensdag in Nature is gepubliceerd.

Dit is trouwens wat de aarde te wachten staat, maar over ongeveer 5 miljard jaar, wanneer de zon het einde van haar bestaan ​​als gele dwerg nadert, zal ze opzwellen tot een rode reus. In het beste geval zouden de grootte en de temperatuur de blauwe planeet in een groot, gesmolten gesteente veranderen. In het slechtste geval zal ze verdwijnen met haar lichaam en wel.

Het begon allemaal in mei 2020, toen Kechalai D met een speciale camera van het Caltech Observatory een ster opmerkte die ongeveer tien dagen lang honderd keer helderder begon te schijnen dan normaal. Het bevindt zich in de melkweg, ongeveer 12.000 lichtjaar van de aarde.

Dan verwacht hij, want daar zoekt hij naar, een dubbelstersysteem waar te nemen, waar twee sterren in een baan om elkaar heen draaien. Hoe groter het de behuizing van de aansteker scheurt, hoe meer licht het uitstraalt bij elke hap.

“Het leek op een samensmelting van sterren”, zei de astronoom tijdens een briefing met de co-auteurs van de studie, die is gebaseerd op de Harvard-Smithsonian en INATech, twee Amerikaanse onderzoeksinstituten. Maar het analyseren van het licht van de ster zal wolken van deeltjes onthullen die te koud zijn om van stellaire fusies te komen.

Bovenal zal het team vaststellen dat de ster, “vergelijkbaar met de zon”, duizend keer minder energie vrijgeeft dan zou worden verwacht als hij samensmelt met een andere ster. Deze hoeveelheid gedetecteerde energie komt overeen met die van een planeet als Jupiter.

– snel einde –

Op kosmische schaal, die wordt berekend in miljarden jaren, was het einde erg snel. Vooral omdat het “zo dicht bij de ster was, dat het er in minder dan een dag omheen ging”, aldus de heer D.

Waarnemingen geven aan dat de atmosfeer van de planeet hoogstens enkele maanden door de zwaartekracht van de ster werd verscheurd voordat hij werd geabsorbeerd. Dit is de laatste fase, die ongeveer tien dagen lang een lichtgevende gloed produceerde.

“De ster slikt iets veel koeler dan zijn oppervlak, enkele duizenden graden”, legt Miguel Montargues, astrofysicus bij LESIA van het Paris-PSL Observatory, uit, “alsof je een ijsblokje in een kookpot doet, is het beter om dit niet te doen , vanwege de warmtewisseling” .

Bij deze interactie liet de ster grote gaswolken de interstellaire ruimte in, die vervolgens enkele maanden afkoelde tot stofwolken.

De spijsvertering verliep soepel, volgens Morgan MacLeod, co-auteur van de studie en een astrofysicus aan het Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics. Hij zei dat de wetenschappers toen zagen dat “de ster langzaam samentrok en terugkeerde naar zijn vorige grootte”.

Astronomen schatten dat zo’n gebeurtenis meerdere keren per jaar zou kunnen plaatsvinden in ons sterrenstelsel, dat minstens honderd miljard sterren en mogelijk minstens evenveel planeten omvat.

Volgens de heer Montargis: “Het is waarschijnlijk dat we, nu we deze gebeurtenis hebben waargenomen, vele andere gebeurtenissen zullen waarnemen, en al deze gebeurtenissen zullen ons helpen de toekomst van het zonnestelsel beter te begrijpen.”