Ze zijn 40 vanmorgen donderdag 30 maart, voor het filiaal van de Amerikaanse ambassade in Tel Aviv, beurtelings de luidspreker aan. Het geruis van de zee draagt sommige van de blauw-witte Israëlische vlaggen niet. “Bedankt, Biden!”Schreeuwende man die voorbijgangers applaudisseert. De dag ervoor beledigde de president van de Verenigde Staten premier Benjamin Netanyahu door te zeggen dat hij niet was uitgenodigd ” onmiddellijk “ in het Witte Huis en door voor het eerst uiting te geven aan het kwaad dat hij overweegt van de hervorming van het Hooggerechtshof die deze regering heeft gepromoot.
Deze demonstranten geven niet op, hoewel dhr. Netanyahu op maandag 27 maart voor hun beweging boog en aankondigde ” pauze “ Een maand nadat zijn hervorming, die tot doel heeft de uitvoerende macht te bevrijden van elk onafhankelijk gerechtelijk toezicht, de grootste opstand in de geschiedenis van het land sinds januari veroorzaakte. zaterdag 1elk In april planden de organisatoren nieuwe massale processies. “We zijn net de eerste etappe gepasseerd. Het wordt een marathon.”Een van hen, Josh Drill, waarschuwde voor de Amerikaanse ambassade.
Ze klappen voor de politie
De heer Drill maakt deel uit van het organisatiecomité van de zogenaamde ‘paraplubeweging’, die helpt de logistiek te organiseren in deze ongekende golf van woede zonder duidelijke richting. “Alles komt uit de basis. Als ik morgen gearresteerd word, verandert er niets, de demonstraties zullen volledig gedecentraliseerd zijn.”zegt de 26-jarige, die ooit samenwerkte met Likud MK Nir Barkat toen hem werd opgedragen Benjamin Netanyahu te verdrijven.
De heer Drill, een student politieke wetenschappen, wijdt zijn dissertatie aan de impact van internet op sociale bewegingen in Hong Kong, Brazilië… en in zijn eigen land, dat nog nooit zo’n fenomeen heeft gezien. Het is het seculiere Israël dat zich verzet tegen wat de demonstranten het noemen “staatsgreep”, een systematische poging om checks and balances te doorbreken – te beginnen met het Hooggerechtshof – in naam van de meest extreemrechtse en religieuze regeringsagenda in de geschiedenis. Deze demonstranten zijn vreedzaam, ze willen de staat en de gevestigde orde verdedigen, ze applaudisseren voor de politie, overspoelen de straten met vlaggen en vegen de trottoirs achter zich aan. Ze spreken hun liefde uit voor de rechters, de directeur van de Centrale Bank en economen van het ministerie van Financiën die waarschuwen voor de gevolgen van hervormingen.
Josh Drill denkt niet dat ze in de meerderheid zijn: het land neigt sinds de jaren 2000 meer naar rechts. Maar de demonstranten ‘De ruggengraat van Israël’. Parlementariërs van de regerende coalitie zien zichzelf “diepe staat” Israël: Ashkenazim (Oost-Europese joden) en geglobaliseerd, dat nog steeds de hoogste regionen van het leger handhaaft en een bloeiende hightechsector voedt.
Je hebt nog 72,81% van dit artikel te lezen. Het volgende is alleen voor abonnees.
“Muziekfanaat. Professionele probleemoplosser. Lezer. Bekroonde tv-ninja.”
More Stories
Een reeks aardbevingen zet Anatolië in paraatheid
Iran waarschuwt Israël voor een mogelijke aanval op zijn nucleaire sites
“De gebeurtenis is zo intens dat we geen analogen in onze databases kunnen vinden.”