French Flipping 5 van de redactie

• Nr. 1: Alexis Pinturault heeft het kristal niet verteerd

Hij had aan het einde van het seizoen 2021-2022 de grote kristallen voetbaltitel gewonnen, waardoor hij zich vervolgens bij Jean-Claude Killy maar ook bij Luc Alphand in het Franse skipantheon kon voegen. Vorig seizoen kon Alexis Pinturault niet bevestigen. Erger nog, de Fransman ging als een geest door de laatste repetitie. Uiteindelijk eindigde hij als 10e in de wereldbeker alpineskiën voor heren. Zelfs zonder een kleine wereldbol te kunnen “inhalen”. Van 2012 tot 2021 behoorde Habs echter altijd tot de top drie in het algemeen klassement op de reuzenslalom. Dit keer moest hij genoegen nemen met de vijfde plaats overall. Een ingewikkeld WK in meer dan één opzicht, aangezien Pinturault nooit een race won. En hoe zit het met de Olympische Spelen. De Fransman is elke keer een medaillewinnaar geweest, zowel in Sochi in 2014, met brons op de reuzenslalom, daarna in PyeongChang in 2018, en opnieuw met brons op de reuzenslalom maar ook gecombineerd zilver. Dit keer verliet Savoyaard Peking met een vijfde plaats op de reuzenslalom als zijn beste resultaat. En ook de 11e plaats op de superslalom, evenals de 16e plaats op de slalom. Om nog maar te zwijgen over het in de steek laten van hem tijdens de verzameling. In een seizoen zonder wereldkampioenschap.

• Nr. 2: Franse atleten zijn niet beter

Na een jaar van verwacht maar zeker Games-fiasco, waarin de enige (zilveren) medaille van Kevin Mayer kwam, was het een herhaling van het WK 2022 in Eugene. De wereldrecordhouder op de tienkamp legde opnieuw een gouden lat op, maar daarachter niets: het is erger dan in 2019 in Doha, waar twee medailles waren, en het is gewoon het slechtste record voor de blues sinds 1993. Het briefje is niet hetzelfde voor Wilfried Habeau, die het podium miste op de 400m horden, evenals voor de executives Quentin Pigot (hamer) of Renaud Lavillenie (pole) die niet meer komen om een ​​medaille te claimen. Jimmy Vicaut zit niet meer op de 100m, Christophe Lemaitre nog minder. Maar zelfs voor de hoopvolle Habyu, die vorige week door de politie werd vastgehouden, hebben extra atletische problemen tot depressies geleid. Het EK legde de lat hoger, maar toch tevreden… Van de negen medailles was er niet één goud bij afwezigheid van koning Kevin Mayer, die lange tijd onzeker was en snel opgaf. Het is voor het eerst sinds 1982 dat het Franse nationale team geen continentale titel heeft gewonnen. Als symbool miste Pascal Martinot-Lagarde – de enige andere executive die overeind bleef – net de eerste plaats op de 110 meter horden, waar zelfs Sacha Chuia ondanks zeer hoge verwachtingen niet kon bevestigen. Ook Habio O Renel Lamotte (800 meter) pakte het zilver. Maar afgezien van hen (en Keer op keer Kevin Mayer), is het bijna een hele klus om over teleurstelling te praten dat we sowieso niemand meer verwachten. Anderhalf jaar voor Parijs 2024 is dat niet bemoedigend.

• Nr. 3: Fabio Quartaro zakte in elkaar

Na een fantastisch 2021 waarin hij tot MotoGP-wereldkampioen werd gekroond, een primeur voor een Fransman, heeft Fabio Quartararo dit seizoen niet hetzelfde succes gehad. Na het winnen van de Grand Prix van Duitsland, zijn derde van 2022 na Portugal en Catalunya, leek echter alles goed te gaan voor “El Diablo”. Met 34 punten voorsprong op zijn eerste achtervolger Aleix Espargaro, aan het stuur van een Aprilia die een duidelijke voorsprong nam, en Ducati-leider Francesco Bagnaia met nog maar 91 eenheden, dacht Fabio Quartararo dat hij kon verwachten dat het zou gebeuren. Maar na het mislukken van de Grand Prix van Nederland met twee crashes in de race keerde het tij. Eindelijk in staat om het maximale uit Ducati te halen na een gecompliceerde start van het seizoen, ‘Pico’ verhief zijn stem en de Fransman kon het gewoon niet bijhouden. Fabio Quartaro reed op een ondermaatse Yamaha om te concurreren met Ducati en had alleen de ambitie om de deadline zo veel mogelijk uit te stellen. Als Francesco Bagnaia’s val in Japan hem lucht gaf, dan was Zero in Australië de fatale klap. De Franse coureur gaf zowel in Maleisië als in Valencia alles, maar de dobbelstenen zijn gerold. Fabio Quartararo stond zijn kroon af aan de nummer twee van vorig jaar. “El Diablo” heeft zijn contract met Yamaha met nog eens twee seizoenen verlengd en hoopt dat de beloften van de Japanse fabrikant zullen worden waargemaakt… 2023.

• Nummer 4, Julian Alaphilippe had pech…

Als iemand blij is om 2023 te zien, is het Julian Alaphilippe. De Habs verschijnen in de categorie ‘Franse flop’ vanwege hun ongelukkige, ongelukkige en teleurstellende seizoen na de editie van 2021 met een behouden wereldtitel, Waalse Pijl en een dag in het geel tijdens de Tour de France. Nee, anno 2022 lacht niets naar de Quick-Step Alpha Vinyl racer. Aan het begin van het seizoen besloot Panchor echter hun schema te verbeteren om alleen voor de overwinning te gaan, maar er gebeurde niets zoals gepland. Daardoor hief hij slechts twee keer zijn armen op, tijdens de tweede etappe van de Ronde van Baskenland en tijdens de eerste etappe van de Ronde van Wallonië. Dit jaar werd Julian Alaphilippe getroffen door pech (maar ook covid, maag…) die hem nooit meer losliet. De wind was eerst verantwoordelijk voor zijn val (tijdens Strade Bianche) voordat het zijn ploegauto was tijdens Flèche Brabançonne. Habes verloor van Milaan-San Remo vanwege bronchitis en kwam vervolgens ernstig ten val in Luik-Bastenaken-Luik (zijn belangrijkste race van het seizoen), waardoor hij een klaplong, een gebroken schouderblad en twee gebroken ribben opliep. Wederom voor de Franse kampioenschappen, hij is niet in perfecte conditie (51) en is ook niet geselecteerd voor de Tour de France. In lijn met de Vuelta om Remco Evenepoel te helpen, valt Julian Alaphilippe opnieuw en verlaat hij de Ronde van Spanje met een ontwrichte schouder. Ontdaan van zijn regenboogtrui, heeft de Fransman zijn ogen gericht op 2023 voor een seizoen dat alleen maar beter kan worden, hopen we.

• Nr. 5: Benoit Bayer en Corentin Moutet, Vreselijke baby’s zijn niet veranderd…

Er is dit jaar over Frans tennis gesproken. Maar niet altijd op een goede manier, vooral niet voor twee van zijn acteurs. Zoals bijvoorbeeld Benoît Paire. De inwoner van Avignon begon 2022 op de 46e plaats op de ATP-ranglijst. Hij is nu 179. Wat hem nu verplicht om op te treden op het Challenger-circuit. Terwijl je wacht misschien om terug te kunnen keren naar de hoogten, voor degenen die de 18e in de wereld al kenden. Nu, op 33-jarige leeftijd, wordt de huidige 19e in de Franse hiërarchie meer besproken door zijn extra-sportieve houding met bombastische uitspraken op rechtbanken of vrijwillig uitgezonden wedstrijden. Een jaar dat voor hem veel lijkt op 2021. Een ander gedrag waarover gesproken is, is dat van Corentin Moutet. Dit laatste waren meermaals uitingen van woede richting de rechtbanken. afgelopen septemberHabs kwam zelfs dicht bij de confrontatie met zijn tegenstander, Adrian Andreev, na hun ontmoeting in de buurt van Orleans. Als gevolg hiervan werd de Fransman uiterlijk op 1 november simpelweg uit de Franse Tennisfederatie gezet. Dit resulteerde in het verlies van financiële hulp en zijn federale coach.