Een zwart gat dat een ster uit elkaar scheurt, is een zeldzaam fenomeen dat door astronomen wordt waargenomen

De aantrekkingskracht van een zwart gat is zodanig dat wanneer een ster er te dicht bij komt, hij versnippert: de materie waaruit hij is samengesteld breekt uiteen en draait dan heel snel rond het zwarte gat voordat een deel ervan wordt opgeslokt. voor altijd. Dit fenomeen, “getijdenbreuk” genoemd, gaat zelden gepaard met de emissie van een lichtgevende straal van deeltjes, subtiel en reizend met bijna lichtsnelheid, veroorzaakt door de materie van de ster.

De laatste waarneming van een soortgelijke gebeurtenis dateert van 2012, zo blijkt uit twee onderzoeken die deze week zijn gepubliceerd in de tijdschriften Nature en Nature Astronomy. Sindsdien zijn er nieuwe detectiemethoden ontwikkeld, waaronder een krachtige camera die is geïnstalleerd op het Palomar Observatory in Californië. Hiermee kun je “de lucht scannen”, legt Susanna Fergani uit, een CNRS-onderzoeker aan het Paris-PSL Observatorium. Deze telescoop, vervolgt de astrofysicus, die bij het onderzoek betrokken was, “dat de Zwicky Transit Facility elke nacht tientallen heldere jets in de lucht detecteert en de meest interessante daarvan kan selecteren.”

8,5 miljard lichtjaar verwijderd

Een ervan leek ongewoon: het was noch een supernova, noch een gammastraaluitbarsting (de krachtigste lichtbron in het universum). Voor een duidelijker beeld mobiliseerde een internationale coördinatie van astronomen instrumenten van over de hele wereld om het fenomeen op verschillende golflengten te observeren, van röntgenstralen tot radiogolven. Tot deze instrumenten behoren de NOEMA-radiotelescoop (Northern Extended Millimeter Array) in de Franse Alpen en het spectrometerinstrument Very Large Telescope van de European Southern Observatory (ESO) in Chili.

Wetenschappers hebben vastgesteld dat de lichtstroom is ontstaan, naar schatting 8,5 miljard lichtjaar van de aarde, rond een zwart gat dat mogelijk op de loer ligt in het centrum van zijn gaststelsel.

Het vliegtuig, genaamd AT2022cmc, “is meer dan een miljard keer zo krachtig als de röntgenstraling van onze zon”, legt Susanna Ferjani uit. De duur is erg kort: 30 dagen. “In tegenstelling tot jets van actieve galactische kernen, die zich uitstrekken over veel grotere schalen, is de jet van AT2022cmc van voorbijgaande aard” en lijkt te worden veroorzaakt door het barsten van het zwarte gat van de ster.