De reizen van Emmanuel Macron op het Chinese tapijt – Bevrijding

Met zijn onhandige poging om de Europese strategische autonomie te verdedigen bij zijn terugkeer van zijn bezoek aan China, heeft het staatshoofd een diplomatieke complicatie gecreëerd, waarbij hij zelfgenoegzaam lijkt met Peking over de Taiwanese kwestie.

Is Emmanuel Macron in zijn eigen spel, het verleidingsspel, vervallen na zijn ontmoetingen vorige week met de Chinese dictator Xi Jinping? In een interview met drie media in de Franse “Air Force One” die hem terugbrachten uit China, leek het staatshoofd plotseling de aantijgingen van Peking tegen Taiwan te begrijpen en distantieerde hij zich van de Verenigde Staten door hem te beschuldigen van sluwheid in de Chinese Zee. .

Zo werden zijn opmerkingen opgevat door harde Amerikaanse republikeinen (Marco Rubio, senator uit Florida, of Lindsey Graham, senator uit South Carolina) of zelfs onder Duitse christen-democraten. “Macron is erin geslaagd om van zijn bezoek aan China een communicatieoperatie voor Xi en een diplomatieke ramp voor Europa te maken”, zei hij. Het klinkende lid van het Duitse parlement (CDU, conservatief) was bijvoorbeeld Norbert Röttgen. “Met zijn concept van soevereiniteit, dat hij omschrijft als oppositie tegen de Verenigde Staten in plaats van partnerschap, raakte hij steeds meer geïsoleerd in Europa.” Afkomstig van een partij die twintig jaar lang de Europese afhankelijkheid van China heeft georkestreerd, ontbreekt het Exit niet aan zout…

“Ritme”

Het probleem is dat een zorgvuldige lezing van de verklaringen van Emmanuel Macron, zoals gerapporteerd