Bose Frames Tempo review: geluid gaat voor stijl… en comfort

De opmerking lijkt misschien voor de hand liggend, maar laten we ons uitgangspunt op dezelfde manier formuleren: vanwege de zeer speciale aard van audiobrillen meten we de geboden luisterervaring door rekening te houden met de specificiteit van dat product. Je mag natuurlijk niet dezelfde ervaring verwachten als met een traditionele draagbare hoofdtelefoon, of zelfs met een hoofdtelefoon met beengeleiding.

Gelukkig biedt de Bose Frames Tempo verre van een audio-ervaring die zo teleurstellend is als die van hun grote zussen, de Bose Frames Soprano. Maar je moet ze nog wel optimaal kunnen dragen en positioneren…

In een ideale setting kunnen de Tempo-banden al een audioshow leveren die zeer compatibel is met hun sonische capaciteiten. Net als bij de Soprano Frames hebben we hier recht op een goede sonische balans, met het grote verschil dat deze ‘sport’-zonnebril meer in de bas zakt, zodat we eindelijk de minimale zitdiepte en ronding kunnen voelen, voor een resultaat uitgebreider logisch. Uitrekken aan de andere kant van het hoorbare spectrum is ook meer vocaal, wat resulteert in een luchtiger geluid en een meer “open” en iets meer gedefinieerde sonische ruimte creëert.

De verbetering van het middenbereik draagt ​​ook bij aan deze betere indruk: het geluid is zeer scherp, helder, zonder agressief te zijn, de zang en veel andere instrumenten komen gemakkelijker naar voren. De andere reden is de nauwkeurigheid van de restauratie: het systeem in Bose Frames Tempo is over het algemeen gedetailleerder en schoner dan dat van Frames Soprano, en daarom kunnen we beter onderscheiden wat er aan de hand is, zelfs als de stukken instrumentaal rijk zijn en de harmonischen zijn nog steeds behoorlijk chaotisch, vooral als het gaat om het zeer snel reproduceren van sequentiële effecten in de bas (basdrumhits, vloerroffel, enz.).

De andere grote achilleshiel betreft het herstel van de dynamiek, die bijzonder vlak is: je merkt nauwelijks verschil tussen momenten van rust en vluchten. Bovendien is het een absolute verliefdheid als je het luisterniveau te veel opdrijft, wat gepaard gaat met een geleidelijke dip in de bas. Sommige pompende effecten verschijnen voorbij 75/80% van het volume, wat de waardering van de inhoud bederft. Gezien de volledige afwezigheid van geluidsisolatie zal het dus nodig zijn om op zoek te gaan naar een geschikte “sweet spot” qua volume, om de mogelijke omgevingsgeluidsoverlast adequaat te dekken zonder de luisterkwaliteit te bederven (en zonder mensen in de buurt te veel te storen , de hoge directiviteit van de luidsprekers heeft nog steeds zijn grenzen).

Zoals we hierboven zeiden, zijn deze schatting en ervaring natuurlijk alleen geldig als de randen goed zijn geplaatst en de luidsprekers goed zijn uitgelijnd… wat zeker niet gegarandeerd is gezien hun verdeeldheid in ontwerp. Als de bril niet goed past, is de kans groot dat de luidsprekers niet op de as staan ​​en je tegelijkertijd een verlies van volume, lage tonen en extreem hoge hoge tonen ervaart. Het volstaat te zeggen dat de ervaring niet aangenamer kan zijn…