Een onderzoeker verheugde zich dat een genezing zonder behandeling voor een hiv-patiënt ‘leiderschap en hoop geeft’

Zal een van de sleutels tot hiv-behandeling afkomstig zijn van de juiste Esperanza-naam? Een jonge vrouw uit Argentinië, die in 2013 positief testte op hiv, herstelde van het virus zonder behandeling, zeiden onderzoekers van de Universiteit van Buenos Aires, Harvard en het Massachusetts Institute of Technology (VS), in een studie die op dinsdag 16 november werd gepubliceerd. . uit het tijdschrift Annalen van de interne geneeskunde (in Engels). Ze legden uit dat deze onbekende patiënte geen spoor van hiv meer in haar lichaam had. Ze kreeg in 2017 slechts een paar maanden ART, terwijl ze zwanger was.

Tot nu toe is er slechts één geval van natuurgeneeskundige behandeling gemeld, dat van een 67-jarige vrouw in San Francisco in 2020. De auteurs van deze nieuwe studie hopen dat het het immuunsysteem van de patiënt zal helpen beter te begrijpen hoe de ziekte kan worden bestreden. . Het virus dat verantwoordelijk is voor aids, waarvan we nu weten dat het een virus bevat, maar niet om het uit te roeien. Om de omvang van deze ontdekking te begrijpen, interviewde franceinfo Moncef Benkirane, directeur van het Laboratorium voor Moleculaire Virologie van het Instituut voor Menselijke Genetica van de Universiteit van Montpellier, die betrokken is bij onderzoek naar nieuwe behandelingen tegen HIV.

Franceinfo: Ben je overtuigd door dit onderzoek? Bewijst deze patiënt echt genezen te zijn?

Moncef Benkirane: De studie is zeer serieus. Alle deelnemende teams leiden teams in het veld. Ze hebben zojuist een artikel in het tijdschrift gepubliceerd de natuur temperen Op wat wij de “controlerende elite” noemen, zijn dit de patiënten die het virus onder controle hebben [sans être guéris] spontaan zonder enige behandeling. We kennen ze en we weten dat ze ongeveer 0,5% van de bevolking vertegenwoordigen.

De onderzoekers wilden de hoeveelheid hiv in het lichaam van deze patiënten bestuderen. Dus merkten ze deze vrouw op die ze, door te zoeken naar de aanwezigheid van het virus in 1,1 miljard cellen, niet konden detecteren. Bij patiënten die de infectie onder controle hebben, is het virus nog steeds aanwezig. Thuis helemaal niets. Daarna namen ze 150 miljoen TD4-lymfocyten van hem af (het type witte bloedcel dat besmet is met hiv) en probeerden het virus in het lab te krijgen, wat meestal heel gemakkelijk is, maar dat lukte niet. De analyse die ze op deze patiënt hebben uitgevoerd, is gewoon indrukwekkend.

Deze vrouw kreeg de behandeling niet, maar kreeg in 2017 nog enkele maanden de triple therapie terwijl ze zwanger was. Zou dat niet zijn herstel kunnen verklaren? Hoe zorg je ervoor dat het echt spontaan is?

Vanaf het moment dat deze vrouw een behandeling heeft ondergaan kan men niet het tegenovergestelde zeggen, de wetenschap is verplicht er rekening mee te houden. Maar zelfs bij patiënten die al dertig of veertig jaar drievoudige therapie krijgen, zult u binnen enkele weken herstel zien als u stopt met de behandeling. Ik denk echt niet dat de drievoudige therapie die ze kreeg, heeft bijgedragen aan dat herstel.

Weten we hoe deze spontane genezing kan worden verklaard?

In de ‘controlerende elite’, die patiënten die er automatisch in slagen de infectie onder controle te krijgen, weten we dat we een zeer sterke immuunrespons zien van CD8 T-lymfocyten. [un autre type de globules blancs], die niet wordt gezien bij andere patiënten. Ongeveer 50% van hen draagt ​​een gen dat ook hun immuunrespons versterkt.

Vernietigt dit onder bepaalde voorwaarden alle sporen van virussen die zich kunnen voortplanten? Men kan het zich voorstellen. Misschien zal een cel die is geïnfecteerd met een virus dat in staat is tot replicatie, het beginnen te produceren, zelfs maar een klein beetje, worden gedood. Wat we ook kunnen bedenken is dat de virusreservoircellen bij deze patiënt een relatief korte levensduur hebben.

Ik ben er hoe dan ook van overtuigd dat als we een klus van deze omvang kunnen klaren met alle “elite controllers”, we andere gevallen van spontaan herstel zullen vinden. Het zal nog steeds zeldzaam zijn, maar het zal het mogelijk maken om een ​​groep patiënten op te bouwen die we kunnen volgen om te begrijpen wat er is gebeurd.

Hoe kan het bestuderen van deze specifieke gevallen hiv-onderzoek helpen?

We moeten deze genezing begrijpen, maar het geeft leiderschap en hoop. We weten dat contact met hiv niet tot bescherming leidt. We kunnen onszelf besmetten, onszelf verder besmetten… Om een ​​vaccin tegen dit virus te vinden, moeten we erin slagen het immuunsysteem te leren datgene te doen wat het van nature niet kan als het wordt geconfronteerd met hiv. Begrijpen hoe dit bij deze patiënt gebeurt, zal onvermijdelijk een impact hebben op de strategieën die moeten worden gevolgd bij het ontwerpen van vaccins. Niet te vergeten dat vooruitgang in het onderzoek tegen hiv het mogelijk maakt om kennis op te doen die tegen andere virussen zal worden gebruikt: zonder dat zouden we niet zo snel een vaccin tegen SARS-CoV-2 hebben gehad.