In het Amazonegebied werd een uitgebreid netwerk van tuinsteden ontdekt dat al 2500 jaar oud is

Eind 1541 begon de Spanjaard Francisco de Orellana, vergezeld van enkele tientallen mannen, op de oostelijke hellingen van de Ecuadoriaanse Andes aan een verbazingwekkende rivierreis die hem door het hele continent van Zuid-Amerika van west naar oost zou voeren. tot ‘via de Amazone naar de Atlantische Oceaan leiden’. Het is de dominicaan Gaspar de Carvajal die het verslag bijhoudt van deze gevaarlijke reis die ongeveer tien maanden duurde, waarbij hij een oog verloor nadat hij tijdens een hinderlaag door een pijl van een inheems persoon was gewond.

In dit verhaal getiteld Ontdek de Rio de las Amazonas (of in het Frans ‘De ontdekking van de Amazone’), toont Carvajal dichtbevolkte oevers en een soort stedelijke agglomeratie: 'Geen dorp was meer dan een kruisboogschot verwijderd van het andere (…), Er was een dorp dat zich over vijf mijlen uitstrekte, zonder onderbreking, van het ene huis naar het andere, wat prachtig was om te zien. »

Destijds werd deze beschrijving als een verzinsel beschouwd. Donderdag 11 januari verscheen er echter wel een internationaal onderzoek in het tijdschrift wetenschap, Markeert een netwerk van tuinsteden langs de Obano-rivier in Ecuador dat dateert uit 500 voor Christus. Het oudste en grootste stedelijke netwerk in het Amazonegebied. Zoals Carvajal en Orellana beweerden, hoe paradoxaal het ook mag lijken, is de pre-Spaanse Amazonestad een realiteit.

Extreme naaktheid op de vloer

Een van de belangrijkste vindplaatsen in de regio, Sangay genaamd, werd, net als de grote vulkaan niet ver weg, eind jaren zeventig ontdekt, maar dankzij het werk van de Fransman Stephen Rosten werd de archeologie van het Amazone-oerwoud naar een nieuw niveau gebracht. echte dikte. Het artikel uit wetenschap, de eerste die het ondertekende, vat vijfentwintig jaar onderzoek samen door deze onderzoeksdirecteur van het National Center for Scientific Research. In het veld onderzocht Stephen Rustin grote gebieden en ontdekte de overblijfselen van huizen bovenop kunstmatige heuvels, kleine aarden platforms die waren opgericht om boven het verzonken land uit te stijgen.

Het identificeert honderden van deze heuvels, maar dat is niets vergeleken met wat de Lidar-dekking biedt (bijvoorbeeld… Laserbeelddetectie en -bereik) Het werd geïmplementeerd in 2015. Vergelijkbaar met radartechnologie, maar waarbij radiogolven zijn vervangen door lasers, wordt deze teledetectietechnologie geïmplementeerd met behulp van apparaten aan boord van vliegtuigen die over het bos vliegen, en heeft het voordeel dat het er doorheen gaat. “Het is een techniek die de bodem ontdoet van de vegetatie en de exacte vorm van de bodem blootlegt. Het is een extreme onthulling en verlichting voor archeologen., schreeuwde Steven Rustin.

Je hebt 65% van dit artikel om te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.