Carmen keert terug naar huis in de Opéra-Comique

2.908: Dit is het aantal voorstellingen dat op woensdag 26 april in de Opéra-Comique in Parijs werd bereikt door Carmen Sinds de oprichting op 3 maart 1875. De nieuwe productie is een eerbetoon aan Covid-19: het Shanghai Symphony Orchestra en zijn Chinese dirigent, Long Yu, worden in de pit vervangen door de heer des huizes, Louis Langrée, aan de aan het roer van het Orchestre des Champs-Elysées. Bijkomend voordeel? Het is moeilijk om er niet aan te denken door de ouverture, levendig, groovy en ambivalent, naar het hoofd geschoten met de charismatische begrafenissen van Carmencita die de roos aan Don José’s voeten gooit.

De maestro koos de originele partituur voor het werk in zijn komische operaversie, met (licht verkorte) gesproken dialogen en lichtere orkestraties op historische instrumenten, bij uitstek geschikt voor de afmetingen van de kamer. Zijn ritme is nerveus en doortastend, vooringenomen tempo – ondanks zijn roem Boheems lied (“rinkelende staven”) en zijn Arabische metronoom – ze is een genot, op het podium getokkeld door het Accentus Choir, in voortreffelijke vorm.

De voorstelling van Andreas Homoki is gebaseerd op een concept: Tribute to the Opéra-Comique. Het originele podiumdecor, met zijn grote bakstenen muur geflankeerd door de zeven ijzeren deuren van Gustave Eiffel (poteneffect), het weelderige rode podiumgordijn dat sequenties markeert zoals de ingangen van de muziekzaal, en zelfs de gouden sint-jakobsschelp, die ooit dienst deed als balgval deur. De overlapping van plaats en werk heeft zich op een dramatisch niveau ontwikkeld.

De meesten van hen hebben zangwerk in de wereld gedaan

Verdwaald in een nog steeds lege ruimte steelt een jonge man een partituur op een kruk. Personages uit de opera verschijnen. Wie Don José nog niet heeft bereikt, zal geleidelijk een rol aannemen waarin hij ten prooi valt, beroofd wordt van de opkomende wacht door straatkinderen, vervolgens belachelijk gemaakt door zijn superieuren en de menigte, voordat hij, zoals hij bekent, wordt ” iets “ door Carmen.

Het nageslacht van ’s werelds meest uitgevoerde lyrische werk wordt op naïeve wijze weergegeven door de kostuums: jurken met nepbroekjes en hoge hoeden voor de rijke bourgeoisie vanaf de schepping tot de eerste twee bedrijven, armzalige kleding uit de oorlogsjaren. tussen de duistere wereld van smokkelaars en vindingrijkheid onder de bezetting: Micaela als verpleegster van het Rode Kruis die Don José komt ophalen), en tot slot een eigentijdse outfit voor de slotact op het Sevilla Festival. Alleen Don Jose, die viel, deed zijn brigadieruniform niet uit.

Je hebt 35,57% van dit artikel om te lezen. Het volgende is alleen voor abonnees.