Regisseur Saeed Rosati tekent wreed familieverhaal, spiegel van hedendaags Iran

Ze lacht niet elke dag heldin Layla en haar broers Geschreven door Saeed Rustai! In deze gipsfamilie ontdekt in het filmfestival van Cannesbaas Wet van Teheran Het onthult het dagelijkse leven van een arme familie wiens enige zus slim genoeg lijkt om anderen uit het water te houden.

“Ze heeft geen andere keuze dan te vertrekken en een nieuw leven te beginnen bij hen vandaan”, legt de regisseur uit 20 minuten. Ze heeft geïnvesteerd in een familieverantwoordelijkheid die ze niet kan loslaten. De wensen van deze alleenstaande jonge vrouw die haar leven gaf voor haar gezin zijn niettemin redelijk: hun geld bundelen om een ​​winkel te kopen die garant staat voor de kost. Het is voldoende dat de patriarch besluit zijn spaargeld aan zijn frauduleuze neef te geven in de hoop het grote stamhoofd te worden om deze onderneming te vernietigen.

Inventaris in de vorm van een familiemuurschildering

De gebeurtenissen die ik in mijn film beschrijf, zijn geïnspireerd op de realiteit van het huidige Iran, schetst de dertigjarige regisseur. Elk personage komt overeen met een klasse van de Iraanse samenleving. Minder gewelddadig dan Wet van Teherann en de opeenvolging van uitvoeringen, maar van gelijke intensiteit, Layla en haar broers Hij beschrijft een land in volledige verval, geplaagd door hebzucht, corruptie en belachelijke tradities.

Met dit epos van getalenteerde keuzes die je verdient geestelijke vader Geschreven door Frances Ford Coppola, schetst Said Rustaie het beeld van een opmerkelijke vrouw die probeert koers te houden te midden van de armen van een verbrijzelde bloemlezing: een slonzige zakenman, een wanhopige werkloze, een kapucijner patriarch of een hersenloze atleet. “Hun situatie wordt bemoeilijkt door het feit dat ze op elkaar in een klein appartement wonen en zich daarom niet kunnen isoleren”, benadrukt de filmmaker, die de opeenvolging van ruzies in een ruimte vergelijkt met een uitbundige faraonische huwelijksscène . Aanpassen.

De verrassende uitwisseling van wreedheid tussen Laila en haar familieleden verrast de toeschouwer die de zaak van deze dappere jonge vrouw op zich neemt. Als de jury Vincent Lyndon negeert Layla en haar broers In Cannes zijn we verheugd dat de wereldcritici (Fipresci) dit meesterwerk hebben gekroond.