Kleine zwarte gaten die dateren uit de oerknal dwalen elk decennium rond in ons zonnestelsel

Tijdens de oerknal ontstonden zwarte gaten, ‘primordiale zwarte gaten’ (PBH) genoemd, in de eerste seconde na de geboorte van het universum. Het is mogelijk dat de gebieden met heet materiaal die bij dit fenomeen vrijkomen, compact genoeg zijn om deze PHB’s te vormen. Vervolgens verspreidde deze laatste zich door het heelal en zwierf meer dan 13 miljard jaar onafgebroken rond, waarbij de donkere materie het enige bewijs van bestaan ​​bleef.

Science Alerte zendt een onderzoek uit Het werd geïmplementeerd door een team van Amerikaanse natuurkundigen, dat begon met een simpele vraag: wat zou er gebeuren als een mens naast een primordiaal zwart gat zou lopen? De hoofdauteur, astrofysicus Tung Tran van het Massachusetts Institute of Technology (MIT) in de VS, berekent zelfs dat we in één seconde zes meter naar beneden zouden vallen.

Hoewel dit scenario zeer onwaarschijnlijk is, riep het resultaat meer vragen op: welke invloed kan een PBH-transit door het zonnestelsel hebben op planeten en manen? Wetenschappers vertrouwden aanvankelijk op de aanwezigheid van donkere materie in bepaalde delen van de aarde ruimteOm PBH’s op te sporen en te ontdekken dat ze waarschijnlijk ongeveer eens in de tien jaar door ons gebied trekken.

Hoewel we ze niet direct kunnen zien, kunnen oorspronkelijke zwarte gaten dus wel worden waargenomen aan de hand van hun massa: ze hebben vaak de grootte van een atoom en de massa van een atoom. asteroïde.

Zwarte gaten en asteroïden, dezelfde strijd?

Het is dus een team Wetenschappers Het ontdekte dat als de PBH binnen ongeveer 450 miljoen kilometer van Mars zou naderen, dit waarneembare trillingen in de baan van de Rode Planeet zou veroorzaken. Sensoren van land Dat merken we misschien wel, omdat we nu de afstand tussen Mars en onze blauwe planeet kunnen meten met een nauwkeurigheid van ongeveer 10 centimeter.

Maar de astrofysicus…

Lees meer op Slate.fr