Waarom heeft LK-99, de zogenaamde wondersupergeleider, de wetenschappelijke gemeenschap in vuur en vlam gezet?

Het is een hete zomer geweest. Inclusief fysische en chemische laboratoria die gewend zijn om bij extreem lage temperaturen te werken. Het punt is dat iemand besloot de samenleving in vuur en vlam te zetten door te beweren het recept in handen te hebben voor het maken van een perfecte substantie, een vaste stof waarin elektrische stroom vloeit zonder enige weerstand. En dat van negatieve temperaturen tot temperaturen boven de 120 graden Celsius. Tot nu toe verdwenen deze eigenschappen zodra de thermometer boven de -130°C kwam. De meest optimistische mensen stellen zich dan voor dat ze het probleem van de opwarming van de aarde met deze nieuwkomer zouden kunnen oplossen: door het verbruik terug te dringen door verliezen in elektrische kabels te elimineren, door hogesnelheidstreinen met lagere energie te laten rijden via magnetische levitatie, door kernfusie, een veelbelovende energiebron, te faciliteren. … de droom.

Maar het wetenschappelijke nieuws, dat waarschijnlijk niet zo belangrijk had moeten zijn, nam binnen een paar dagen af. Het heeft het verhaal van de vernikkelde voeten van de wetenschap, waarvan de onvolkomenheden een manier zijn om ons te vertellen hoe het onderzoek zich werkelijk heeft ontwikkeld, voorbij mythen of algemeen aanvaarde ideeën. Het laat zien hoeveel geheimhouding, blindheid, dorst naar genialiteit en misschien zelfs chaos in het licht van de uitdaging van de opwarming van de aarde deze opwinding verklaren. Een terugblik op mijn verhelderende maand vol Koreaanse dwaasheden.

In feite begint het allemaal op het Aziatische schiereiland. Zaterdag 22 juli, 9.51 uur (Parijse tijd), Drie onderzoekers uit Zuid-Korea hebben een voorlopige versie geüpload (of “preprint”) op de site die het meest wordt gebruikt voor dit soort archivering, Arxiv.org, vaak aan het begin van publicatie in wetenschappelijke tijdschriften. De titel is ondubbelzinnig: “De eerste supergeleider bij omgevingstemperatuur en -druk.” Met andere woorden: de heilige graal van de materiaalfysica: een vaste stof die zijn elektrische weerstand verliest, is gemakkelijk te hanteren, noch onder vloeibare stikstof of helium (om het koud te houden), noch onder zeer hoge druk.

En na twee uur en twintig uur Opnieuw een voorlopige editie ondertekend door zes Zuid-Koreaanse onderzoekers Het staat ook op internet, niet minder luidruchtig: “Supergeleider vertoont supergeleiding bij omgevingstemperatuur en -druk.” Hetzelfde land, hetzelfde materiaal (een mengsel van lood, koper, zuurstof en fosfaat), dezelfde eigenschappen, dezelfde basisnummers maar verschillende auteurs. Met uitzondering van twee behoren ze tot het in Seoul gevestigde Quantum Energy Research Center. Het tweede deel zal onthullen dat de vreugde van het winnen van de pauken vooral een zekere verdeeldheid binnen het team verbergt.

Je hebt 83,82% van dit artikel om te lezen. Het volgende is alleen voor abonnees.